Marina is een vrouw van haar woord. Ze heeft haar ouders altijd beloofd om voor hen te zorgen en dat doet ze ook. Met toewijding. Ook al loopt niet altijd alles van een leien dakje, ze beleeft er intens plezier aan om te kunnen zorgen voor haar ouders in een vertrouwde omgeving. We stelden Marina onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“Al toen ik heel klein was, had ik aan mijn grootouders en ouders beloofd dat ze altijd bij mij mochten blijven wonen. Mijn grootouders hebben allen tot aan hun dood bij ons thuis gewoond, ik heb dus nooit anders geweten. Op mijn 18de ben ik een opleiding tot verpleegkundige begonnen. Ik heb toen gezien hoe het er in sommige bejaardentehuizen en diensten geriatrie in ziekenhuizen aan toe ging. Dat heeft mij alleen maar gesterkt in mijn overtuiging.”
“Toen mijn partner in 2010 uit het leven stapte, ben ik weer bij mijn ouders gaan inwonen. In overeenkomst met hen en mijn broer besloot ik het huis van mijn ouders over te nemen en aan te passen aan hun behoeften. Mijn ouders waren lid van de ziekenzorg en de vertegenwoordigster heeft mij ingeschreven als hun mantelzorger.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Er zijn dagen dat het wat moeilijker gaat, maar meestal vlot het wel. Het geeft me een goed gevoel dat ik mijn ouders de nodige zorg in hun vertrouwde omgeving kan geven.”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“Mijn hart maakt een vreugdesprongetje telkens wanneer mijn kinderen en kleinkinderen op bezoek komen. Als ik zie hoe mijn ouders dan met de kleintjes spelen, maak ik vlug een filmpje. Het doet me ook deugd dat mijn ouders nog van hun twee katten kunnen genieten. Je moest hen eens met z’n vieren een middagdutje zien doen! Verder koester ik de momenten waarop we allemaal samen aan tafel zitten, dan zie je de ogen van mijn ouders glinsteren. En de bedankjes voor de zorg die ik bied, zijn ook altijd leuk. Al zijn ze niet nodig, ik doe dit met heel mijn hart.”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“Hoewel hij slecht ziet en vergeetachtig is, wil mijn vader toch alles zelf doen en aanvaardt hij geen hulp. Daardoor voel ik me afgewezen. Mijn vader zou bijvoorbeeld meer moeten eten van de dokter, maar weigert dat. De dokter gaat hem daarom vitaminepreparaten voorschrijven. Maar zelfs die zal hij niet nemen zonder dat we daar een ganse uitleg voor moeten doen. Mijn vader lijkt een gemakkelijke man voor de buitenwereld, maar hij maakt het mijn moeder soms moeilijk. En daar heb ik het ook moeilijk mee.”
“Mijn moeder was tot oktober 2016 een heel onafhankelijke vrouw. Maar sinds ze van de trap is gevallen, rijdt ze niet meer met de wagen en is ze grotendeels afhankelijk van mij. Ze zegt dat ze me niet altijd durft lastig te vallen en ik kan haar moeilijk aan haar verstand brengen dat ik altijd voor haar klaarsta.”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Mijn zoon heeft een harmonieorkest waar ik saxofoon speel. Wekelijks ga ik naar de repetitie. Ik spendeer mijn vrije uurtjes graag op de computer, altijd in de buurt van mijn ouders welteverstaan. Regelmatige bezoekjes en logeerpartijen van mijn kleinkinderen zorgen ook voor de nodige ontspanning, zowel voor mij als voor mijn ouders.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“Elke dag komt de verpleging om mijn ouders te helpen wassen. We hebben een poetsvrouw en strijkhulp. Verder doe ik alles zelf. Af en toe komt iemand mijn ouders gezelschap houden als ik overdag wegga. Meestal zijn dat de kinderen of mijn partner.”
7. Hoe hou je de balans tussen de zorg, je hobby’s en je familieleven?
“Ik probeer een zekere regelmaat op te bouwen. Mijn ouders weten dat ik elke donderdagavond naar de repetitie ga. Als er een concert is, kunnen ze steeds terugvallen op familie en vrienden. Indien mogelijk, neem ik hen mee. Dan zijn de kinderen en kleinkinderen zo trots. Op zulke dagen maak ik steeds goede afspraken met de verpleging.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Ik kan alleen maar zeggen dat ik me er goed bij voel dat ik mijn ouders kan geven wat voor sommige ouderen niet meer mogelijk is. Mijn hart bloedt als ik op bezoek ga bij andere ouderen in een rusthuis of ziekenhuis en zie hoe zij daar hulpeloos alleen zitten. Geniet samen van elk moment, hoe moeilijk het soms ook is. Je zal er later alleen maar moed uit putten.”
Meer weten over Marina? Bekijk haar profiel voor de laatste updates en geef haar een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
5 reacties
18 januari 2019
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Proficiat Marina, fijn dat je dit allemaal nog voor je ouders kunt doen.
Vergeet wel niet zeker ook aan je zelf te denken. Het is zo al zwaar genoeg.
Goede moed en nogmaals een dikke proficiat.
Dag Marina,
Je doet zéér mooi werk! Wel een heel groot verschil wat je als mantelzorger thuis kan doen en wat men ziet en hoort in sommige RVT's.
Proficiat!
Een hartelijke groet,
Bea
Marina, moest er op geriatrie en in WZC voor 2 zorgbehoefden 1 verpleegster zijn, dan zou het er daar ook anders zijn . Helaas . En dikke duim voor wie er werkt .
Petje af voor wat je doet .
Annette
Het is heel fijn wat ge doet, houd er maar de moed in, en zorg ook goed voor jezelf
Milla
Prachtige vrouw
Eddy
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.