Zorgen voor haar papa is voor Lieve (in het midden op foto) een vanzelfsprekendheid. En ook in deze tijden van corona gaat de zorg gewoon door. Geluk vindt Lieve in kleine zaken: een fijne babbel met haar papa bijvoorbeeld. Maar wat zijn de moeilijke momenten? En hoe ervaart ze de zorg? We stelden haar onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“Ik ben altijd in het ouderlijke huis blijven wonen. Zo ben ik automatisch mantelzorger geworden. Eerst heb ik voor mama gezorgd. Na haar overlijden, 18 jaar geleden, heb ik alle taken in het huishouden op mij genomen. En naarmate papa ouder werd, kwam daar de zorg voor hem bij. Ik ben er dus stilletjes aan in gerold.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Ik heb het eigenlijk nooit echt als zorg gezien. Voor mij is het volkomen normaal dat kinderen hun ouders helpen. Tot vorig jaar heeft papa zich goed kunnen blijven behelpen. Maar niemand is gevrijwaard van ouderdomkwaaltjes. Hem in de douche helpen, zijn haren knippen, … dat hoort er voor mij gewoon bij. Vorige week is hij echter gevallen en heeft daarbij zijn heup bezeerd. Dus momenteel zit hij in een rolstoel en heeft hij meer zorg nodig: hulp bij het toiletbezoek, aankleden, …”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“Wanneer we de hele middag buiten in ons tuinhuis kunnen zitten en fijn kunnen babbelen. Dat is genieten.”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“Ik vind het moeilijk wanneer ik merk dat papa pijn heeft. Hij vindt het niet zo makkelijk om dat te vertellen, want hij wil geen last zijn voor mij.”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Ik verzet mijn gedachten door lederen handtassen te maken, te schilderen op nummer, televisie te kijken, te lezen, te tuinieren of met de vriendinnen uit eten te gaan. Dat laatste kan jammer genoeg nu niet. Maar dat halen we later dubbel en dik in.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“We doen voorlopig geen beroep op professionele dienstverlening. Mijn nicht – papa zijn kleindochter (links op foto) – woont ook bij ons in en ondersteunt mij wel. Zij is als het ware de tweede mantelzorger. Wanneer ik bijvoorbeeld eens weg moet, blijft zij thuis bij papa. Zo wisselen we elkaar af.”
7. Hoe hou je de balans tussen de zorg, je job, je hobby’s en je familieleven?
“Ik doe aan wijkwerking. Mijn taak is om toezicht te houden op een kleuter- en lagere school tijdens de voor- en naschoolse opvang en tijdens de middag. Dat doe ik ongeveer 13 uur per week en dat doet me echt deugd. Twee van mijn collega’s zijn echte vriendinnen geworden waar ik regelmatig eens mee ga eten, een bezoekje breng aan een tuincentrum of waarmee ik eens kan telefoneren om mijn gedachten te verzetten.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Zorg dat je er niet alleen voor staat!”
Meer weten over Lieve? Bekijk haar profiel voor de laatste updates en geef haar een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
4 reacties
16 april 2020
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Ik kan me heel goed vinden in Lieve Simons plaats. ik was 22 toe ik mijn werk opgaf om voor moeder te zorgen die 10 jaar later overleed.Ik heb dan verder het huishouden gedaan en als ik 36 jaar was trad ik in het huwelijk. Ik was 38 jaar en zwanger van een zoon, de dokter had nooit gezien dat het een tweeling ging zijn.De zoon is met een hersenbloeding geboren en het tweede kindje was dood.
Ik was weer mantelzorger voor mijn zoontje, maar dat woord kende ik toen niet.Het was een zeer moeilijke tijd om alle aanvragen en dossiers in orde te krijgen want ik stond voor alles alleen.De blauwe parkeerkaart heeft 10 jaar geduurd voor ik er een had.De onderzoeken konden niet door mijn eigen specialist, ik moest naar Brugge, Oostende, Kortrijk en Staden telkens met nieuwe attesten van onze eigen dokter.
Voor mij en mijn zoontje was het een lijdensweg waar niemand iets van wist.
Na veel operatie's, oefeningen en therapie is hij 30 jaar en ik ben nog altijd mantelzorger, 20 jaar geleden is mijn man is er ook bijgekomen, hij moest stoppen met werken anders zou hij zijn been niet meer hebben, daardoor is hij ook in een depressie gevallen.
Veel genegenheid voor Lieve en de kleindochter
Dag Lieve,
Weet dat je zéér fijn werk doet! ! samen met de nicht.
Jullie zijn goed bezig!
Hou jullie goed, draag zorg voor elkaar in deze moeilijke Coronatijden!
Veel liefs,
Bea
Men kan je niet genoeg apprecieren voor het werk en de verzorging die je voor je papa doet. Maar vergeet ook nooit je eigen welbevinden. Veel moed , hou je taai en blijf gezond. Voor papa wens ik veel moed en levensvreugde.
Mijn moeder woont ook bij ons. Ik ben als enige dochter geboren in een gezin met 2 blinde ouders. Mijn vader is plots gestorven als ik 13 was. Mijn moeder is sindsdien nooit ergens anders geweest dan bij mij. In 2010 kwam ze zwaar ziek. Sindsdien is ze ook nog eens copd patiente. Zwaar hart long patiente . Minimum 16u per dag aan de zuurstofconcentrator. Op 10 jaar is er voor mij ook veel verandert. Ondertussen getrouwd en mama van 2 jonge kinderen. Nu 7 en 9 jaar oud. Mama woont nog steeds bij ons. In hetzelfde huis. Haar slaapkamer is de enige gescheiden ruimte in ons huis. Ik ben fulltime mama en verzorgende. Vrije tijd voor mezelf is er niet. Maar zolang ze er is wil ik optimaal voor haar kunnen zorgen!
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.