Samen met haar echtgenoot zorgde Ilse vele jaren voor haar schoonmoeder. Sinds ze opgenomen is in een rusthuis nam de zorg af. Als loopbaancoach weet ze als geen ander dat de combinatie zorg, werk en gezin niet evident is. Wat waren de moeilijke momenten en welke tip kan ze andere mantelzorgers geven? We stelden Ilse onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“Mijn schoonmoeder kwam alleen te staan na het overlijden van één van haar zonen die nog thuis woonde. Na een tijdje werd het voor haar moeilijker om alleen te zijn, alleen het huishouden te doen, buiten te komen en te blijven bewegen. Geleidelijk aan moest er meer zorg worden ingeschakeld.”
“Ik heb altijd in de social profitsector gewerkt en heb een goed beeld van de professionele zorgmogelijkheden. Daarom wou ik voor mijn schoonmoeder de juiste zorg kiezen. Ik was verantwoordelijk voor de contacten met de huishoudhulp. Mijn schoonzus Gina had contact met de poetsvrouw en mijn andere schoonzus, Ann, met het Wit-Gele Kruis. De financiële en administratieve ondersteuning neemt mijn man voor zijn rekening.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Geleidelijk aan verschoof de zorg: van weinig, naar steeds meer. We bleven haar stimuleren om te bewegen en kleine dingen in het huishouden te doen. Maar langzaamaan verdween haar interesse. Het is moeilijk om te zien hoe iemand, die altijd heel sociaal is geweest, ineens geen interesse meer heeft in zichzelf of andere dingen. Ze begon weg te kwijnen. Haar dag- en nachtstructuur viel weg. Vanaf dat moment moesten we ingrijpen. De beslissing om haar in een rusthuis onder te brengen, was helemaal niet gemakkelijk, maar wel noodzakelijk. Haar drie kinderen hebben samen de beslissing genomen.”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“In het rusthuis wordt heel goed voor haar gezorgd. Ze lacht veel meer dan vroeger. Dat doet deugd. We hebben een beurtrol ontwikkeld waarbij telkens iemand anders haar in het weekend meeneemt op uitstap. Dat is vrij vermoeiend maar ze geniet er duidelijk van: vaak vindt ze de dingen rondom haar grappig en moet ze lachen. Daar kikkeren we allemaal van op.”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“Toen ze nog thuis woonde waren we echt gefrustreerd. Fysiek en mentaal zagen we haar aftakelen. We reikten haar de oplossingen aan, maar ze deed er niets mee. We bleven haar motiveren en stimuleren. Maar ze bleef gewoon haar eigen ding doen: niet bewegen, veel slapen, … Daarmee omgaan was moeilijk. We hadden schrik dat ze door het verslappen van de spieren in een rolstoel zou belanden.”
“Ook nu nog blijft de fysieke en mentale achteruitgang één van de moeilijkste dingen om te aanvaarden. Gelukkig kent ze ons nog en lacht ze veel. Dat maakt het wat dragelijker voor ons.”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Mijn man bezoekt haar tijdens de week. In het weekend gaan we samen op bezoek. Één à twee weekends per maand nemen we haar mee op uitstap. Dat is een inspanning, maar tegelijkertijd is het ook ontspannend. Het echte ‘zorgen voor’ wordt overgenomen door de verpleegkundigen in het rusthuis, dus op dat vlak is er voor ons meer ruimte. Toen ze nog thuis woonde was het allemaal veel moeilijker te combineren! Zelf heb ik vaak verlof aangevraagd om met haar naar de dokter, tandarts, … te gaan. Ontspannen deden we dan op vakantie in het buitenland.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“Toen ze thuis woonde kwam er dagelijks voor een halve dag een huishoudhulp langs. De poetshulp kwam wekelijks en het Wit-Gele Kruis elke dag ’s morgens en ’s avonds.”
7. Hoe hou je de balans tussen de zorg, je hobby’s en je familieleven?
“Het was niet gemakkelijk om alles te combineren, maar het ging wel. We waren met zes die bereid waren om haar te helpen, dus we konden het gemakkelijk verdelen. Soms was die afstemming - wie doet wat en wanneer? - niet evident, maar ook dat lukte wel.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Ik heb meer dan één tip! Als je met meer dan één mantelzorger bent, is het belangrijk om goed met elkaar te blijven communiceren. Lukt het niet goed om alles en iedereen op elkaar af te stemmen? Blijf toch proberen. Streef daarbij ook naar een evenwicht in de zorgtaken. Daar wordt niet enkel de zorgbehoevende beter van, ook de mantelzorgers hebben daar baat bij!”
“Voltijds werken en mantelzorger zijn is niet evident. Dat heb ik ook aan den lijve ondervonden. Je leert jezelf beter kennen, maar komt jezelf tegelijkertijd ook tegen. Luisteren naar jezelf en je lichaam is belangrijk! Jezelf kennen en weten wat je kan ontspannen ook.”
“Of ga eens langs bij een loopbaancoach. Ik ben zelf al enkele jaren loopbaancoach, dat wil zeggen dat ik mensen help om goed voor zichzelf te zorgen en dat in combinatie met werk en gezin. Wat velen niet weten is dat loopbaancoaching ook voor mantelzorgers kan. Niet enkel de combinatie werk en gezin kan zwaar zijn. Als je daarbij ook nog eens mantelzorger bent, heb je vaak tijd tekort om ook nog goed voor jezelf te zorgen.”
Meer weten over loopbaancoaching voor mantelzorgers?
Surf naar www.loopbaanmetzorg.be!
Meer weten over Ilse? Bekijk haar profiel voor de laatste updates en geef haar een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
0 reacties
28 juni 2017
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.