Dat mantelzorg niet gemakkelijk is, zal Guido Philips niet ontkennen. Als partner van een jongdemente vrouw ziet hij hun wereld steeds kleiner worden. Toch blijft hij haar met liefde steunen. Hoe ervaart hij de zorg? We stelden hem onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“De eerste tekenen van jongdementie bij mijn vrouw dateren al van vijf of zes jaar geleden. Maar toen was er nog geen sprake van mantelzorg. Kristien ging zelfs nog werken. Stilaan begon ze echter meer en meer te vergeten, in die mate dat ik mij afvroeg of ze haar job nog wel kon doen. De exacte diagnose kwam er na een bezoek aan de neuroloog. Sindsdien gaan we elk jaar op controle en gaat Kristien erop achteruit.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Momenteel valt het relatief goed mee. Mijn vrouw kan nog redelijk wat zaken zelf, vooral routinekwesties. Ze weet bijvoorbeeld dat ze op donderdag de was moet insteken en hoe ze de machines moet bedienen. Op zaterdagvoormiddag kan ik haar ook naar de Delhaize laten gaan voor wat kleine boodschappen. Soms gaat het natuurlijk wel eens mis. Als ik haar vraag om iets nieuws mee te brengen bijvoorbeeld. Toch probeer ik haar zoveel mogelijk zelf te laten doen. Dat is goed voor haar zelfvertrouwen.”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“Sinds kort gaan we naar de bijeenkomsten van ‘Gewoon Leven’ in Erembodegem, een vereniging voor jongdementen en hun mantelzorgers. Daar kan ik mijn hart luchten. Voor de rest hebben we niet meer zoveel echt gelukkige momenten. Kristien zondert zich nogal af, omdat sociaal contact moeilijker wordt. Daardoor brokkelt ons sociale leven helaas wel af.”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“Onlangs kregen we een uitnodiging voor een feestje. Ik ben er niet op ingegaan, omdat ik weet dat Kristien zich dan niet op haar gemak zou voelen. En ik bijgevolg dus ook niet. Kristien voelt zoiets aan en zegt dan dat ik alleen mag gaan, maar ik laat haar ’s avonds niet graag alleen. Ze heeft het dan precies moeilijker. Ze is al twee keer gevallen en ik wil er zijn als er iets gebeurt.”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Elke dinsdag en vrijdag maak ik een fietstocht met wat vrienden. Achteraf drinken we dan nog een glaasje. Ik voel me daar soms schuldig over, omdat Kristien dan lang alleen zit. Maar zonder af en toe te ontspannen, hou je de zorg niet vol.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“Tot nu toe redden we ons. Ik kook en Kristien kan de was nog doen. We hebben een kuisvrouw, maar die kwam al voordat Kristien jongdementie kreeg.”
7. Hoe hou je de balans tussen de zorg, je hobby’s en je familieleven?
“Familie zien we niet zo vaak. Onze twee kinderen wonen ver weg. We bellen wel, maar het is voor hen moeilijk om geregeld binnen te springen. Mijn zus woont hier vlakbij in Opwijk, zij springt wel regelmatig eens binnen. Voor de rest probeer ik eigenlijk zo weinig mogelijk bezig te zijn, zodat ik voor mijn vrouw kan zorgen.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Zorg goed voor je partner én voor jezelf. Het voelt misschien soms egoïstisch aan om tijd voor jezelf te nemen, maar als je er zelf aan onderdoor gaat, is je partner daar de dupe van.”
Meer weten over Guido? Bekijk zijn profiel voor de laatste updates en geef hem een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
6 reacties
19 oktober 2018
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Inderdaad Guido ,je moet goed voor jezelf zorgen. Ik zorg al aantal jaren voor mijn man.
Die is al aantal jaren chronisch pijn patient. Maar nu zijn daar ook psychische problemen bijgekomen. Ik durfde ook bijna niet meer van huis gaan,dat ik er niet zou zijn als er iets gebeurt! Maar ik heb dit jaar toch geleerd,om vooral ook goed voor mezelf te zorgen zonder me schuldig te voelen! Tis moeilijk,tis met vallen en opstaan! Veel sterkte Guido!
Guido zoals je zegt is het inderdaad belangrijk om ook aan jezelf te denken, er eens uit te zijn. Het is ook normaal dat je je dan schuldig gevoeld omdat je Kristien alleen laat Je wil alles voor haar doen. Bij mij ligt het anders omdat mijn mama in een rusthuis verblijft met Alzheimer en mijn papa woont bij mij in. Je wil er "alles" voor doen. En dan vergeet je jezelf. Weet dat je ook beroep kunt doen op mensen die thuis komen om tijdens jouw afwezigheid je vrouw niet alleen te laten. Dat kan er voor zorgen dat je weet dat zij in goede handen is. Ik wens jou goede moed.
Beste Guido, wat doe je dat goed. De fietstochtjes blijven doen, meer hoeft het soms niet te zijn. En dat schuldgevoel, ik vrees dat iedereen dit heeft en dat het moeilijk is het zonder te doen. Maar het moet. Ik werk en zorg voor mijn man 51j met CVA en hij kan niets meer alleen, werken en zorgen voor hem geeft me weinig tijd voor ontspanning maar ik zoek het in kleine dingen. Een boek lezen of me buiten in het zonnetje zetten en verder geniet ik van het weinige bezoek dat nog komt. Meer zit er niet in. Je doet het super Guido!
dag Guido het is zoals je zegt. het sociaal leven brokkelt af stukje per stukje zo had ik het nog niet bezien maar het is zo. we moeten het aanvaarden.ik bevind me in de zelfde plaats als U maar mijn vrouw kan niets meer jammer genoeg.maar we slaan er ons door. we moeten verder met leven.zorg goed jezelf en sterkte groeten Willy
Ik begrijp jouw situatie heel goed Guido!
Heel veel moed toegewenst!
Een hartelijke groet,
Bea
Heel veel goede moed Guido
Camilla
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.