Daisy zorgt voor haar moeder, die de ziekte van Alzheimer heeft. Het is niet gemakkelijk. Soms kampt haar moeder met wantrouwen, dat kan leiden tot agressief gedrag. Maar Daisy weet dat de ziekte hiervoor verantwoordelijk is. Zorgen voor haar moeder vindt ze vanzelfsprekend. Hoe houdt ze het vol? Wij stelden haar onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“Zoals bij velen, is dat geleidelijk aan gebeurd. Ik ben bij mijn ouders blijven wonen, hierdoor was ik het gewoon te helpen bij huishoudelijke taken. Na het overlijden van papa, zo’n vier jaar geleden, kwam er ineens heel wat meer op m’n schouders terecht. Bij mama werd twee jaar daarvoor de ziekte van Alzheimer vastgesteld. Zelf ben ik zorgkundige, dus het was vanzelfsprekend dat ik de zorg opnam, zeker na de dood van papa.”
“Mama is nu 71 jaar. Samen met mijn broer, die ook de handen uit de mouwen steekt, hebben we aan papa belooft dat mama zo lang mogelijk thuis mag blijven wonen. In mijn ogen kan dat zolang ze geen wegloopgedrag vertoont.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Soms gaat het vanzelf en soms is het echt heel zwaar. Ik doe alles voor haar: ontbijt, middag- en avondeten klaarmaken, helpen met aankleden, ervoor zorgen dat ze haar medicatie neemt, … Mama kan niet meer alleen naar buiten. Ze heeft steeds iemand nodig die met haar meegaat, anders loopt ze verloren. Ik neem haar dan ook regelmatig mee op een uitstapje en ik zorg ervoor dat ze haar broer en zus nog geregeld ziet. Eten kan ze zelf nog. Ik moet het wel klaarmaken en -zetten, anders vergeet ze het. Wanneer ik moet werken, zorg ik ervoor dat er iemand langskomt om mama te helpen.”
“Met de praktische dingen heb ik geen probleem. Door enkele creatieve oplossingen te zoeken, kan ik haar veiligheid garanderen. Dat is het voornaamste. Zo is er dagelijks op een memobord te zien waar ik die dag ben, welke datum het is en wat het weer zal geven. Ook nuttige telefoonnummers staan op het memobord. Dat is voor haar een belangrijke houvast. Wat wel zwaar weegt, is de constante zorg, die precies elke dag toeneemt.”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“Wanneer we samen nog eens weg kunnen en ik zie haar genieten, dat zijn de mooiste momenten voor mij. Samen op reis gaan, zit er jammer genoeg niet meer in. Op de foto kan je mama en mij zien op onze laatste buitenlandse vakantie. Een mooie herinnering!”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“Ik heb het vooral moeilijk wanneer mama me niet gelooft. Soms wantrouwt ze me en gaat ze tegen me in. Andere keren achtervolgt ze me of reageert ze agressief. Ik weet wel dat haar ziekte dit gedrag veroorzaakt. Toch is het moeilijk te aanvaarden. Vaak is er ook nog onbegrip van anderen, zowel van collega’s als vreemden. Dat maakt het er allemaal niet gemakkelijker op. Maar het allergrootste probleem is dat ze meer zorg weigert. Op hygiënisch vlak weigert ze hulp van de thuisverpleging en zelf vergeet ze het vaak.”
“Ondanks de moeilijke momenten vind ik het zorgen voor mama vanzelfsprekend. Dat is ons trouwens met de paplepel ingegeven. Mama was vroeger onthaalmoeder. Zeven dagen op zeven en 24 uur per dag, stond ze klaar. Daarnaast was ze ook vrijwilliger bij verschillende verenigingen.”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Tuinieren is pure ontspanning voor mij. Ook puzzelen of een goed boek kan me plezieren. Af en toe doe ik een uitstapje met een collega, die tevens een zeer goede vriendin is. Onlangs nog ben ik een weekje met haar op reis geweest.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“Als ik een vroege dienst heb of een dagje weg ben, komt de thuisverpleging langs. Voor mij zou de thuisverpleging vaker langs mogen komen. Maar dat wil mama absoluut niet. Wekelijks komt er ook een huishoudhulp langs voor vier uurtjes. Graag zou ik nog gezinszorg willen inschakelen. Onbetaald springen de broer van mama en een goede overbuur en zijn vriendin bij.”
7. Hoe hou je de balans tussen de zorg, je hobby’s en je familieleven?
“Ik zorg regelmatig voor de nodige ontspanning. We hebben een buitenverblijf met vijver waar ik graag vertoef. Ik werk dan in de tuin en mama luistert naar de radio. Een goed gesprek met een vriendin om alles een beetje te plaatsen, kan ook deugd doen. Verder ga ik regelmatig naar een lotgenotenbijeenkomst.”
“Ik ben sowieso wel een bezig bijtje. Naast de zorg voor mama en mijn voltijdse job ben ik nog vrijwilliger bij twee verenigingen. Doordat ik ook hulp krijg van mijn broer kan ik het allemaal combineren.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Ik kan maar één belangrijke tip geven: neem tijd voor jezelf! Probeer de zorg af en toe los te laten en te genieten van wat tijd voor jezelf. Dat is niet gemakkelijk. Dat weet ik uit ervaring. Maar alleen zo kan je de batterijen weer opladen en de zorg volhouden.”
Meer weten over Daisy? Bekijk haar profiel voor de laatste updates en geef haar een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
5 reacties
31 mei 2017
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Ik vind dat je veel moed hebt Daisy. En ik weet ook dat het niet altijd gemakkelijk is.
Hou je taai en zorg goed voor jezelf. Ik stuur jou een warme knuffel. Doe je ogen dicht en ... je zult hem voelen. Liefs
Veel bewondering voor al wat je doet.Ik wens je veel sterkte en moed toe.
Warme groeten
Veel goede moed Daisy . Ik ben in dezelfde situatie met mijn vader en geef mezelf geregeld een pluim voor alles wat ik elke dag doe en die pluim wil ik ook op jouw hoedje steken, denk daaraan als het even minder gaat want dat verdien je ook! Veel liefs Marie lou
Dag Daisy,
Veel moed en sterkte tijdens de moeilijke momenten!
Geniet met volle teugen van de mooie momenten!
Van Harte,
Bea
Ik heb veel bewondering voor jou. Ondanks dat onze ouder niet dezelfde aandoening hebben zijn ze qua zorg hetzelfde. Ik ben allenstaande en wordt daarom verondersteld altijd alles te doen. soms wordt dit te zwaar en ik wet dat ik tijd voor mezelf moet nemen maar om de één of andere redden kan ik mij maar niet ontspannen....Gelukkig heb jij wel al een evenwicht gevonden. Doe zo verder en petje af. Ik kan nog veel bijleren hier oop deze site.
groetjes
Inge Boets
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.