Christel Wils, 70 jaar, kan zich de tijd niet meer herinneren dat ze geen mantelzorger was. Toen ze nog maar net getrouwd was, werd bij haar man de ziekte van Crohn vastgesteld. 25 jaar geleden kreeg hij daar de ziekte van Parkinson bij. Al bij al is Christel al 50 jaar mantelzorger met hart en ziel. Hoe doet ze het? Wij stelden haar onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“Geleidelijk aan kon mijn man minder en minder. Er waren nog altijd goede periodes, maar na een slechte periode merk je dat je steeds een stap achteruit zet. Nu moet ik 24 uur op 24 voor hem zorgen. Wel gaat hij drie dagen in de week naar een dagverblijf. Dat was een moeilijke beslissing, want je krijgt een beetje het gevoel dat je opgeeft. En ook voor hem was dat in het begin niet gemakkelijk. Tegenwoordig lijkt het soms een aaneenschakeling van moeilijke momenten.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Mantelzorg is voor mij iets vanzelfsprekend. We zijn getrouwd in goede en kwade dagen. Ik vind het dus normaal. Misschien komt dat ook wel omdat ik het al zo lang doe. Financieel weegt de lange zorgsituatie wel. Onze twee kinderen zijn naar school geweest en ze konden ook op kamp gaan. Maar samen op reis gaan naar Spanje bijvoorbeeld, dat zat er niet in.”
“Als ik gepensioneerde koppels samen zie fietsen, dan knaagt het nu wel. Het is frustrerend dat wij dat niet meer kunnen. Toch zijn we nooit bij de pakken blijven zitten. Dankzij een camionette, uitgerust met toilet, douche en keukenblok, kunnen we toch nog uitstapjes doen.”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“Elke keer we iets samen kunnen doen, zonder dat er iets tussenkomt, is een mooi moment. Vorige week, tijdens een koude dag, hebben we samen een ommetje gemaakt, ik met de fiets en hij met zijn scootertje. Dat was echt leuk! Binnenkort wanneer de zon nog eens schijnt, kunnen we samen buiten zitten en genieten van de tuin.”
“Een dag is goed wanneer mijn man niets voor heeft: wanneer hij niet valt en wanneer het stappen goed lukt. En als ik ’s nachts tot vijf uur kan doorslapen, dat vind ik ook fantastisch. Dat is echt een luxe!”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“Mijn man krijgt gemakkelijk een longembolie. Ik kan de keren al bijna niet meer tellen, dat ik hem naar het ziekenhuis moest brengen. En dan is het afwachten of het een operatie wordt of niet. Dat zijn moeilijke momenten. Het is ook pijnlijk wanneer hij naar huis wil en ik hem moet zeggen dat het nog te vroeg is. Dat hij nog niet volledig hersteld is.”
“Veel dingen doet hij nog graag zelf. Maar soms verbied ik hem om bijvoorbeeld auto te rijden of te wandelen. Ik wil het risico niet nemen dat hij op die momenten iets tegenkomt. Soms verlies ik mijn geduld en krijgen we ruzie.”
“Dat je er alleen voor staat, maakt het niet gemakkelijker. Op momenten krijg je veel volk over de vloer, waaronder thuishulp, enz. , maar daarna blijf je alleen achter. En niemand kan je volledig begrijpen want elke zorgsituatie is anders. Als je zo lang in een zorgsituatie zit, hou je weinig vrienden over. Meestal is dat geen kwaad opzet. Soms stel je het uit om iemand te bezoeken die ziek is en voor je het weet is er een jaar voorbij. En daarna durf je misschien niet meer op bezoek te gaan. Dat is het leven.”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Op maandag ga ik turnen en ik ga ook wel al eens zwemmen. Vorig seizoen deed ik aquagym en nu volg ik linedance. Zo nu en dan neem ik er ook een cursus bij, zoals ‘Foto’s op de computer’.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“Ik maak gebruik van thuiszorgdiensten die het huishouden komen doen. Ondertussen kan ik voor mijn man zorgen. Mijn hobby’s doe ik wanneer mijn man naar het dagverblijf gaat. Van een oppasdienst maak ik dus geen gebruik.”
7. Hoe hou je de balans tussen de zorg, je hobby’s en tijd voor de familie?
“Mijn prioriteit is dat ik voldoende rust heb. ’s Nachts slaap ik weinig, dus ik slaap wat bij wanneer mijn man naar het dagverblijf gaat. Ik heb veel cursussen gevolgd, waaronder glas graveren, quilten, schilderen, enz., maar vaak ben ik gewoon te moe om daar iets mee te doen.”
“Mijn oudste dochter komt elke avond eens langs. Zij woont vlakbij en als er iets is, kan ik bij haar terecht. Als het nodig is, doet ze ook boodschappen voor mij. Die steun doet deugd! Beide dochters springen bij. Op die manier blijft de zorg haalbaar.”
“Ik moet er wel steeds over waken dat ik niet te veel hooi op het vork neem. Om die reden heb ik ook mijn activiteiten in de stuurgroep mantelzorg bij Ziekenzorg CM en bij de Parkinson Liga moeten stopzetten.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Neem voldoende rust! Kies een zelfhulpgroep waar je je goed bij voelt en kies een dokter die je kan vertrouwen. Behandel de persoon waar je voor zorgt zo lang mogelijk als een ‘gezond’ iemand. Af en toe samen eens ruzie mee maken, kan geen kwaad. Dat lucht misschien op. Ook vind ik het belangrijk om iets te doen dat niets te maken heeft met de zorgsituatie thuis, zoals vrijwilligerswerk. Dat geeft je enorm veel voldoening!”
Meer weten over Christel? Bekijk haar profiel voor de laatste updates en geef haar een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
Christel Wils is een van de vrijwilligers die mee artikels zal schrijven voor Ma-zo. Met haar jarenlange ervaring zal ze haar licht werpen op tal van mantelzorgzaken. Wil jij schrijven voor Ma-zo? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
4 reacties
08 maart 2016
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Wauw Christel, enorm veel respect voor jou! Chapeau dat je het al zo lang volhoudt!
Ik ben blij dat je ook gaat schrijven, zo hebben we toch nog een taakje en een beetje betrokkenheid voor je gevonden.
Enorm veel respect voor je, Christel...
Respect voor hetgeen je allemaal doet ,ook ik weet hoe moeilijk het soms kan zijn.
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.