Christel zorgt voor zoon Robbe. Zes jaar geleden kreeg hij de diagnose van CVID, een immuniteitsziekte. Twee jaar geleden kwam daar nog limbische encefalitis bij. Over zijn ziekte is nog niet veel geweten. Dus ze leven in constante onzekerheid. Dat is wellicht het moeilijkst. Hoe ervaart ze de zorg? En hoe houdt ze de balans tussen ‘zorgen voor’, werken en zelfzorg? We stelden haar onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“Ik ben er zonder het te beseffen ingerold. Als je kind ziek is, neem je automatisch de zorg op. En je doet verder, ook als de ziekte ernstiger wordt. Je bent mama en dat hoort erbij. Pas wanneer iemand zegt dat je mantelzorger bent, sta je erbij stil.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Ik ben heel blij dat ik al die jaren voor Robbe heb kunnen zorgen. Het geeft me enorm veel voldoening. En het schept een speciale band. Natuurlijk is het ook erg zwaar.”
“Ik was lange tijd zelfstandige. Dat gaf me enerzijds de vrijheid om aanwezig te zijn bij onderzoeken en ziekenhuisopnames. Anderzijds moest ik die ‘verloren’ tijd telkens inhalen. Dat resulteerde vaak in een ongezonde levensstijl met onvoldoende rust. Nu werk ik halftijds in loondienst en ben ik zelfstandige in bijberoep. Op momenten dat Robbe me meer nodig heeft, schroef ik de uren als zelfstandige terug. Anders hou ik het niet vol. Begin dit jaar ben ik gecrasht. Mijn lichaam kon het niet meer aan. Ik heb aan den lijve ondervonden dat jezelf wegcijferen geen goed idee is.”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“Het mooiste is de sterke band die we hebben. Als het minder goed gaat, proberen we elkaar op te beuren. Door mantelzorger te zijn, krijg je een andere kijk op het leven. Je gaat meer relativeren. Anderzijds erger ik me vaker aan de – in mijn ogen futiliteiten – waar andere mensen zich druk om maken.”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“De onzekerheid is het moeilijkst. Robbe heeft een ziekte waar nog niet veel over geweten is. De behandeling is altijd voor een stuk giswerk. Hoe de ziekte verder zal verlopen, weten we niet. Dat is zwaar!”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Sinds begin dit jaar ben ik stilletjes aan verslaafd geworden aan wandelen. Vroeger wandelde ik ook, maar minder intensief. Wandelen en de natuur brengen me tot rust.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“Eigenlijk niet. Een enkele keer, toen er wondzorg nodig was, kwam de thuisverpleging langs.”
7. Hoe hou je de balans tussen de zorg, je hobby’s en je familieleven?
“Een goed evenwicht vinden is het moeilijkst! Zeker op momenten dat het minder goed gaat met Robbe. Dat weet ik uit ervaring.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Geniet van elke dag! Gaat het vandaag goed, maak dan een wandeling of lees een boek. Gaat het minder goed, geniet dan van een lekkere kop koffie of thee, een koekje, … Probeer elke dag toch van iets te genieten, hoe klein ook. Zelfzorg is superbelangrijk. Je kan niet voor iemand zorgen als je niet goed voor jezelf zorgt.”
Meer weten over Christel? Bekijk haar profiel voor de laatste updates en geef haar een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
5 reacties
04 oktober 2019
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
alleen voor iemand zorgen, is dubbel bewonderenswaardig. Maar met die uitspraak ben je in praktijk niet geholpen. Naast dat kopje thee, zou je nog iemand moeten hebben waar je op kan rekenen en die wat bijspringt. Een goede vriend of vriendin. Misschien familiehulp. Feit is dat er te weinig financiële steun is voor mantelzorgers die er alleen voorstaan. Dat is en blijft toch ook een belangrijke pijler. Het getuigt in ieder geval van veel liefde en doorzettingsvermogen. Van beiden. Blijf voor jezelf zorgen! Veel moed en hopelijk komt er een medische doorbraak waarbij je zoon geholpen is.
Heel veel moed Christel! Je bent te bewonderen! Prachtig werk!
Een hartelijke groet,
Bea
Hartverwarmend verhaal van een duidelijk lieve mama!! Geniet vooral van jullie speciale hechte band. Samen relativeren en zoveel mogelijk samen lachen, zo belangrijk. Zeer veel moed en dikke chapeau!! Lieve groetjes Ruth
Best Christel,
Mantelzorger moeten zijn voor je eigen kind is het zwaarste dat ik mij kan voorstellen.
Zorg ook voor jezelf, enkel indien je zelf goed functioneert kan je de beste zorg verlenen voor een ander. Zorg ervoor dat je het lang kan blijven volhouden, voor jezelf en voor Robbe.
Christel doe zo voort het is je zoon.maar zorg ook voor jezelf groetjes willy
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.