Voor Ann is ‘zorgen voor’ dé rode draad in haar leven. Al sinds ze zich kan herinneren, zorgt ze mee voor haar ouders, ondanks haar eigen gezondheidsproblemen. Mantelzorgen is voor haar een manier van leven. Hoe houdt ze het vol? We stelden haar onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“Toen ik geboren werd, had mijn moeder borstkanker. Enkele weken later werd ze geopereerd. Op mijn twaalf jaar kreeg mijn vader een zwaar ongeval op het werk. Voor zover ik me kan herinneren hebben we alle drie steeds gezondheidsproblemen gehad. Maar we hebben ook altijd voor elkaar gezorgd. Op die manier zijn we alle drie een beetje mantelzorger. Iedereen draagt zijn steentje bij. Nu mijn ouders ouder worden, neem ik het grootste deel van de zorg op mij. Toch heb ik me nooit echt mantelzorger gevoeld. Ik vermoed dat de term vroeger ook nog niet bestond.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Als dochter vind ik het evident om zorg te dragen voor mijn ouders. Die hebben immers ook steeds voor mij gezorgd. Als kind en als volwassene kon en kan ik steeds bij hen terecht. Mantelzorger zijn, is niet altijd gemakkelijk, want ik heb zelf ook gezondheidsproblemen. Maar voor ieder probleem bestaat er een oplossing. Ook al duurt het soms even vooraleer je de juiste oplossing vindt.”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“Mantelzorger zijn, is een manier van leven. Ieder persoon die zorgt voor iemand anders draagt dat zijn hele leven mee. Je wordt niet zomaar mantelzorger, je bent het gewoon in hart en nieren. Ik ben blij dat ik mantelzorger ben en dat ik ‘kan’ zorgen voor mijn ouders.”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“De buitenwereld kan hard zijn: negatieve reacties krijg je gegarandeerd. En niet enkel van wildvreemden, ook de reacties van vrienden en familie kunnen soms hard zijn. Reacties zoals ‘Je wordt er toch voor betaald?’ of ‘Je hebt toch tijd genoeg?’ getuigen van weinig begrip. Deze reacties maken het natuurlijk niet makkelijker. Soms moet ik me in allerlei bochten wringen om mijn werk en bijvoorbeeld een afspraak bij een zorgverlener te kunnen combineren. Toch ben ik dankbaar dat ik ‘mag’ mantelzorgen.”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Vroeger, voor corona, ging ik elk jaar mee als vrijwilliger naar Lourdes. Ik probeer de dingen te doen die nodig zijn om mijn batterijen weer op te laden. Dat kan ook door te zorgen voor anderen. Thuis geniet ik ervan als ik gewoon even in mijn zetel kan neerploffen of ik pik graag een optreden mee van een van mijn favoriete artiesten, wanneer dat terug mag en kan.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“Tweemaal in de week komen er verpleegkundigen langs. Zij springen bij waar nodig. Voor het administratieve luik krijg ik hulp van de dienst maatschappelijk werk van mijn ziekenfonds. En op mijn werk kan ik met vragen steeds terecht bij de sociale dienst. Af en toe vraag ook wel eens aan vrienden om een handje toe te steken.”
7. Hoe hou je de balans tussen de zorg, je hobby’s en je familieleven?
“Ik weet niet of er een balans is. Zorg dragen, is voor mij steeds de rode draad.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Mantelzorgen is een gave en je mag er best fier op zijn! Het is niet altijd even makkelijk, maar je krijgt er veel voor terug. Je zou het eigenlijk perfect op je curriculum vitae kunnen vermelden.”
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
7 reacties
12 februari 2021
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Mooi. Herken ik duidelijk mezelf in.
Proficiat An, ge zijt een buitengewone vrouw, veel goeie moed
Camilla
Wat ben ik dan zwak... Want ik kan niet meer. Ik vind geen balans meer tussen het zorgen voor mijn moeder en een eigen leven leiden met mijn man. De zelfzorg is weg. Ik hoor hier niets anders dan positieve verhalen.....
Een dikke pluim voor jou Ann !
Ik herken er mezelf in....
Hartelijke groetjes,
Bea
Wel Lisa V. ik vind het bewonderenswaardig en moedig van je om dit bericht te plaatsen.
Heel veel mantelzorgers zullen zich hier ook in herkennen. En deze herkenning geeft ook erkenning aan het feit dat onze draagkracht heel fragiel is. En dat mantelzorgen mooie ervaringen kan geven maar soms ook heel trieste. Het is heel menselijk om toe te geven dat emmer vol is.
Viv
Proficiat Ann.
Dit is mooi zo zorgen voor je ouders,en ook de zorg voor jezelf.
Ik wens u en je ouders het allerbeste.
Gr. D.J.N.
goed zo Ann proficiat ,maar zorg ook goed voor jezelf,want het zijn moeilijke tijden Gr W.O.
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.