Ann neemt de zorg op voor haar hoogbejaarde ouders én mentaal gehandicapte zoon. Ze worstelt soms met het vinden van een evenwicht tussen de draagkracht en -last. Hou houdt ze het vol? We stelden haar onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“Ik ben er als het ware automatisch ingerold. Ik ben het langst bij mijn ouders thuis blijven wonen, hierdoor heb ik een hele goede band met hen. En ik ben verpleegster, dus het was een logische stap. Ik vind het niet meer dan normaal dat ik de gezondheid van mijn ouders in het oog hou en hen help waar ik kan. Zij hebben mij ook steeds geholpen met de zorg voor mijn mentaal gehandicapte zoon.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Ik ervaar de zorg voor mijn ouders en zoon als de normaalste zaak van de wereld. Toch merk ik dat, mede door een zware depressie enkele jaren geleden, mijn draagkracht vermindert. Dat je al 12 jaar, 24 uur per dag bereikbaar bent voor problemen of noodgevallen weegt wel.”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“Ik ben enorm dankbaar dat mijn ouders op een gezegende leeftijd van 91 en 93 jaar nog altijd samen thuis wonen in redelijke gezondheid. Ik ben ook trots dat mijn zoon, Thomas, uitgegroeid is tot een fijne jongeman die heel gelukkig is.”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“Één gedachte blijft me bezighouden: wat met onze Thomas als wij er niet meer zijn? Je weet dat je ouder wordt. Als ik dan denk aan later, heb ik hier wel schrik voor.”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Ik werk gemiddeld zo’n twee dagen per week. Ik heb heel veel aan mijn collega’s! Bij hen vind ik een luisterend oor en kan ik mijn hart luchten. Dat doet altijd deugd! Daarnaast probeer ik geregeld tijd vrij te maken voor een wandeling. Ook lezen en, als het weer het toelaat, een terrasje doen, vind ik pure ontspanning.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“Bij mijn ouders komt er verpleging en poetshulp langs. Ik heb ook hulp gevraagd aan zus en broers. Mijn zoon, Thomas, zat jarenlang op internaat. In het weekend en tijdens alle vakanties was hij wel thuis. Dat was zo tot z’n 25 jaar. Sindsdien is hij thuis. Nu gaat hij naar een centrum voor dagbesteding of de zorgboerderij. Wanneer Thomas thuis is, vangt mijn man hem goed op.”
7. Hoe hou je de balans tussen de zorg, je hobby’s en je familieleven?
“Waar het kan, nemen we Thomas altijd mee, zeker naar familie en vrienden. Die weten dat al. Één keer per jaar gaan we op vakantie, ook dan gaat Thomas mee. Het is mooi om Thomas in vakantiemodus te zien.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Vraag hulp en geef aan wanneer het je te veel wordt. Wetende uit ervaring, wacht je daar best niet te lang mee. Want goed voor een ander zorgen, kan pas als je ook goed voor jezelf zorgt!”
Meer weten over Ann? Bekijk haar profiel voor de laatste updates en geef haar een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
2 reacties
06 april 2017
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Beste An, Proficiat voor je inzet. Ik besef goed wat je meemaakt.Ik verzorg al 7 jaar mijn echtgenote na een zware CVA en soms voor mijn kleinzoontje van 5 die een zwaar aangeboren hersenletsel heeft. Steeds positief blijven en hulp aanvaarden zijn noodzakelijk om vol te houden, maar dat zal ja als verpleegster best beseffen. Ik wens je de kracht toe om zolang mogelijk fysiek vol te houden.
Heel veel respect voor jou Ann!
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.