Ann is sinds eind 2020 mantelzorger voor haar ouders. Het is vaak kwestie van een goede balans te vinden. Je mag jezelf niet verliezen in de zorg. “Een goede planning doet wonderen”, vindt ze. Al lukt dat de ene week al wat beter dan de andere. Hoe ervaart Ann de zorg? Wat zijn de mooie en moeilijke momenten? We stelden Ann onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“De zorg is begonnen toen mijn vader eind 2020 viel en naar het ziekenhuis moest, COVID-19 bleek te hebben en dus lange tijd gehospitaliseerd moest worden. Het was meteen duidelijk dat mijn moeder, met beginnende dementie, hulp nodig had en ik het één en ander moest organiseren. Ondertussen is gebleken dat mijn vader een ernstige en ongeneeslijke longziekte heeft.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Ik vind het vanzelfsprekend dat ik voor hen zorg. Ik zie hen graag en ik wil dat ze de beste zorg krijgen en dat ze zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen. Het mentale aspect heb ik heel erg onderschat. In eerste instantie was de zorg heel zwaar. Tegelijk voor mijn moeder thuis zorgen én de kopzorgen over de toestand van mijn vader hebben voor een heel aantal slapeloze nachten gezorgd. Ik heb toen heel snel familiehulp aangevraagd om de zorg voor mijn moeder toch een deel te kunnen opvangen.”
“Het accepteren van hulp is voor mijn zelfstandige en actieve ouders heel moeilijk geweest. Zowel hulp van mij als van derden heeft gedurende een lange tijd voor heel wat spanningen en weerstand gezorgd. Dat was mentaal heel zwaar: beseffen dat ze de broodnodige hulp weigerden. Ik kon hen namelijk die hulp ook niet geven omdat ik zo druk bezig was met hun leven op de rails te krijgen en er tegelijk voor te zorgen dat ik zelf niet kopje-onder ging. Ondertussen gaat het veel beter. Zij hebben de hulp geaccepteerd en ik bewaak heel streng mijn grenzen, omdat ik ondertussen geleerd heb waar die liggen. Ik heb geleerd goed te plannen waar dat mogelijk is.”
“Ik besef dat door het ziekteproces van beiden de zorg sterk zal toenemen en dat het waarschijnlijk onhoudbaar zal worden hen thuis te laten wonen. Dat maakt me soms angstig, maar ik probeer van dag tot dag te leven, nog niet wakker te liggen van de toekomst en te genieten van wat er nu wel nog kan.”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“De mooie momenten zijn er wanneer we, ondanks alles, toch grapjes maken, een uitstapje doen ... Maar ook de dankbaarheid van mijn ouders doet me deugd. En ik ben vooral dankbaar dat ze er nog zijn!”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“Het loopt vooral moeilijk wanneer zowel mijn ouders als ik een drukke agenda hebben of wanneer één van hen zich niet zo goed voelt. Mijn dagen zijn ook niet altijd dezelfde, ik heb natuurlijk ook nog mijn eigen gezin en leven dat ook aandacht nodig heeft.”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Mijn ontspanning is cruciaal gebleken. Ik doe één keer per week yoga en ik spreek regelmatig af met vriendinnen, maar ik heb vooral nood aan mentale rust. Momenten waarop ik echt niets doe, zelfs al zijn het maar tien minuten.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“Ja, mijn ouders krijgen momenteel twee keer per week familiehulp. Daarnaast krijgen ze maaltijden aan huis geleverd en komt ook de verpleging langs aan huis. Verder krijgt mijn vader tweewekelijks een bezoek van de kinesist.”
7. Hoe hou je de balans tussen je werk, je privéleven en de zorg voor je moeder en vader?
“Ik maak voor mezelf een duidelijke weekplanning. Daarin komt zowel de zorg voor mijn ouders als mijn eigen huishouden, tijd voor mijn partner en tijd voor mezelf aan bod. Dat gewoon omdat ik ondervond dat wat niet ingepland stond, ook niet gedaan werd.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Probeer zoveel mogelijk zorg, zoals verpleging aan huis, gezinshulp, poetshulp ..., door anderen te laten doen. Er zijn nog zoveel andere dingen te organiseren en te doen, die ook heel veel tijd en energie vragen. Dan heb ik het over de administratie en de facturen, het organiseren van de hulp, de aanvraag en de opvolging van toelagen, de doktersbezoeken … Verdeel, wanneer dat kan, het werk onder familiegenoten. Trek niet alles naar je toe. Ik run vooral het huishouden van mijn ouders, mijn broer doet de klusjes.”
Meer weten over Ann? Bekijk haar profiel voor de laatste updates en geef haar een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle ‘Mantelzorgers v/d week’!
5 reacties
15 oktober 2021
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Dag Ann,
Ja, mantelzorg wordt soms onderschat! Is niet alleen fysiek zwaar doch ook mentaal. Denk vooral ook aan jezelf en plan een vast vrij moment in, het zal je deugd doen! Ik denk dat je wel op goede weg bent! Proficiat!
Hartelijke groetjes,
Bea
Dag Bea, bedankt voor je reactie. Ja, die me-time écht nemen, dat had ik vlug door dat dat nodig was. Vandaar dat ik het ook meteen inplan en mijn grenzen goed probeer te bewaken. Wat zorgen voor inhoudt weet je pas als je er echt instaat hé
Dag Ann, alles wat je vertelt is waar. Het is héél mooi om voor iemand te zorgen maar je hebt zelf ook nog een leven. Door hulp in te schakelen sta je er niet alleen voor. Ondersteuning is zeker welkom.
Van harte.
Ann.
Beste Ann,
Je bent blijkbaar goed gestart met de mantelzorg voor je ouders.
Mag ik je deze raad meegeven:
Je kan enkel goed voor een ander zorgen als je zelf volledig OK bent.
Zorg dus ook goed voor jezelf, je ouders kunnen er enkel de beste zorg door krijgen.
Beste groetjes
Eric
Beste Ann,
Ik herken uw zorg. Ik vind het moeilijk om mijn grenzen te bewaken. Ik draag zorg voor mijn echtgenoot,die al 10 jaar aan dementie lijdt. Ondertussen ben ik. 81 jaar,en heb ik ook al veel last,langs verschillende kanten.op vlak van gezondheid. We krijgen veel hulp van thuiszorg,en zeker van onze kinderen. En toch wil ik persoonlijk nog te veel zelf doen.Ik ben erg moe.
Ik bewonder je inzet Voor je ouders
Veel liefs, Germaine
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.