Dat liefde in tijden van mantelzorg niet evident is, kan Lideweij Bosman als geen ander beamen. Overwint de liefde? Niet altijd, of soms is liefde alleen niet voldoende. Dan moet je zelfs uit elkaar om weer tot jezelf te komen. “Mensen zijn enorm bang om elkaar los te laten, maar juist hierachter ligt een transformerende kracht verscholen.”
Lideweij en Sander wonen samen wanneer ze het verschrikkelijke nieuws krijgen dat Sander lymfeklierkanker heeft. Er volgt een lange en uitputtende strijd, zowel voor Sander als Lideweij. Samen besluiten ze een punt te zetten achter de relatie. Een half jaar later, wanneer Lideweij in het buitenland is, overlijdt Sander. Hun verhaal vormt de basis voor het beklijvende boek ‘Naupaka’, ook meteen het autobiografische debuut van Lideweij.
Hoe was het voor jou om plots, en op zo’n jonge leeftijd, mantelzorger te worden?
“Toen Sander lymfeklierkanker kreeg, was hij 30 jaar en ik 28. Bij het vaststellen van de diagnose kregen we te horen dat de overlevingskans groot was: 90 procent. We hadden goede hoop en enorm veel vechtlust om de ziekte samen te overwinnen. Na elke chemotherapie keerde de ziekte terug. De vechtlust, die er eens was, maakte plaats voor wanhoop, verdriet en pijn.”
Wat was het moeilijkste?
“Sander veranderde. Met alcohol kon hij de klachten van de ziekte verdoven. Maar hierdoor was hij nog maar een schim van de persoon waar ik ooit verliefd op was geworden. Ook de medicatie deed daar geen goed aan. Soms werd hij verbaal agressief. Hij begon te liegen over hoeveel hij dronk. Toen ik van zijn flesje water dronk en wodka proefde, was ik verbouwereerd. Ik kwam voor een dilemma te staan, een mantelzorgdilemma. Op emotioneel vlak kon ik het niet meer aan. Koos ik voor Sander of voor mezelf? Ondertussen was ook mijn vader overleden. Het afscheid was heel zwaar: we moesten de hart-longmachine uitzetten. Ik wist dat Sander de volgende ging zijn.”
Je keuze om vlak voor zijn overlijden naar het buitenland te gaan en niet aanwezig te zijn op de crematie viel bij velen niet in goede aarde. Kan je de verontwaardiging begrijpen?
“Zeker! Maar voor mij was het een kwestie van overleven. Van de 13 jaar dat we samen waren, was Sander zeven jaar ziek. Ik was volledig uitgeput. Ik voelde me alleen. Wat ik voelde kon ik met niemand delen. Niet met Sander, maar ook niet met lotgenoten. Die vond ik niet. Ik moest alles een plaats geven en besloot naar Hawaï te gaan, waar Sander en ik samen waren geweest. Sander moedigde me aan om te gaan en weer op krachten te komen. We hebben afscheid genomen voordat ik wegging. Hij had wellicht graag gehad dat ik terugkwam voor de crematie. Maar ik zou het enkel voor hem, vrienden en familie doen, niet voor mezelf. Wat moest ik dan doen na zijn crematie? Terug naar ons huis in Utrecht? Alles daar herinnerde me aan onze tijd samen. Ik moest Sander’s overlijden op mijn eigen manier verwerken, ver weg van huis. Sander begreep het, omdat hij zich ook in mijn situatie kon verplaatsen.”
“Het is dan ook gek dat vreemden, mensen die mijn boek niet hadden gelezen, daarover een keiharde mening op social media hadden gevormd. Maar nu, na veel gesprekken met experts op dit gebied, weet ik dat het een reactie op basis van angst is. De angst om alleen achter te blijven. Het tegendeel is vaak waar. Door elkaar los te laten, doorbreek je de benauwde situatie. Zo begonnen Sander en ik weer voor onszelf te zorgen. Zo ging hij zelfs in de laatste maanden van zijn leven naar een afkickkliniek. We bleven maatjes en hadden tot op het laatste moment contact met elkaar. Via mail, Skype en WhatsApp. Die berichtjes zijn voor mij ten tijde van de storm van reacties altijd het bewijs van onze liefde voor elkaar geweest.”
Wat betekent ‘Naupaka’?
“Het is de naam van een Hawaïaanse bloem. Die bloem speelt de hoofdrol in een liefdeslegende. Volgens de legende had vuurgodin Pele een oogje op een man die al een geliefde had. Het koppel was zo sterk dat de vuurgodin er niet in slaagde hen uit elkaar te drijven. Ze joeg de man de bergen in om hem te vermoorden. De zussen van Pele staken hier een stokje voor. De man werd omgetoverd naar een bloem. Zijn vrouw, die aan de waterkant zat, ook. In de bergen staan de blaadjes van de bloem omhoog en aan de waterkant naar beneden. De legende luidt dat de blaadjes op een dag weer naar elkaar toe groeien en één bloem worden.”
“Sander had hierover gelezen toen we in 2012 op vakantie waren in Hawaï en heeft me ten huwelijk gevraagd met een Naupaka-bloem in de hand. Wij waren de geliefden en vuurgodin Pele was de lymfeklierkanker.”
Hieronder volgt de boektrailer van ‘Naupaka’, tevens een filmische weergave van de legende:
Wil je kans maken op een exemplaar van ‘Naupaka’?
Wij verloten twee exemplaren van het boek. Wat moet je doen om er één te winnen?
Stap 1: like onze Facebookpagina
Stap 2: stuur een privébericht met een korte motivatie waarom je het boek graag zou winnen
De wedstrijd loopt nog tot en met 28 februari!
Je kan het boek ook kopen in de boekhandel of online! Lideweij biedt als valentijnsactie haar e-book aan voor 0,99 cent.
KADER: Na het uitbrengen van haar boek ‘Naupaka’ richtte Lideweij samen met een team van professionals de community Ik?Mantelzorger op waar mantelzorgers ervaringsverhalen delen. Lideweij schoof ook bij Reyers Laat aan tafel om hierover te praten. Inmiddels telt de community 3500 Nederlandse en Belgische leden.
2 reacties
14 februari 2017
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Straf verhaal van Lideweij! dat boek wil ik wel
Het verhaal van Sander en Lideweij, spreekt mij wel aan ! Ik zelf ben ook mantelzorger voor mijn vrouw Francine ! Zou haar graag het boek kado willen doen voor haar verjaardag ! Groetjes Karel ☺
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.