Weer een jaar voorbij. Nieuwjaarsnacht was een drukke nacht, met toch altijd iets meer lawaai dan anders. Veel feestgangers vieren de overgang van oud naar nieuw met muziek, eten en de nodige drankjes. Ik hou het rustig. Op 1 januari word ik vroeg wakker. Ik ga naar beneden, zet koffie en installeer me met mijn tasje koffie aan de keukentafel, genietend van de stilte. Die stilte duurt vandaag iets langer dan normaal.
Ik zet de radio aan en de kamer vult zich met non-stopmuziek. De radiopresentoren zijn precies nog niet op post. Het zijn drukke dagen geweest, dus ik omarm de rust maar al te graag. Als mantelzorger is dat pure luxe. Rond het middaguur zal het opnieuw drukker worden. Families komen samen, kinderen lezen hun nieuwjaarsbrief voor en iedereen wenst elkaar een ‘gelukkig nieuwjaar’ toe. Lachende gezichten of hier en daar een traan, die snel wordt weggeveegd, zijn niet ongewoon.
Ook ik veeg een traan weg, niet alleen van geluk. Ook van gemis. Al 43 jaar is er een lege stoel aan de feesttafel, die van papa. Ik denk terug aan 1972, de laatste nieuwjaarsdag met papa. Vol spanning wacht ik mijn beurt af om mijn nieuwjaarsbrief voor te lezen. Papa, ik zie je nog altijd voor me. Je bent fier op je vijf kinderen. Je bewaart de rust en orde, zodat je aandachtig naar de nieuwjaarsbrief van elk kind kan luisteren. Het ene jaar doen we het van oud naar jong, het volgende in de omgekeerde volgorde. Je leert ons om naar elkaar te luisteren en geduldig te zijn.
Je zou nu 81 jaar zijn. Ik vraag me af hoe je eruit zou zien? Kaal? Grijs? Zou je rimpels hebben? Zou je nog altijd zo sterk zijn? Zoveel vragen die jammer genoeg onbeantwoord zullen blijven. Ik mis humor, lach, straffe verhalen, vrolijkheid, knuffels, stem, ... Mijn wens om je voor even bij ons te hebben, wordt niet vervuld.
Nu is het tijd voor een hapje en een drankje, mama doet teken dat ik de tafel mag vullen. Ik ga gewoon verder met mijn leven, met het zorgen voor mama en broer Jos. Papa, ik wens je in stilte gelukkig nieuwjaar en stuur je een dikke knuffel!
Wat ik andere mantelzorgers toewens in 2017?
- Iemand die tijd maakt om echt naar je te luisteren.
- Iemand die hulp biedt als het even te zwaar wordt.
- Iemand die begrip en respect toont als je triestig bent.
- Voldoende humor, ontspanning en tijd om goed voor jezelf te zorgen, zodat draagkracht en draaglast in evenwicht blijven en je weer een jaar kan doorgaan.
1 reactie
18 januari 2017
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Ik wens jou hetzelfde toe voor 2017 Carine! En nog veel schrijfplezier ook!
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.