Carine zorgt voor haar broer met een mentale handicap en moeder met ouderdomskwalen. Als mantelzorger heeft ze haar idee over ‘zorg op maat’ grondig moeten bijstellen.
Mama eindigde 2017 met een controle op de spoedafdeling. Niets deed ons toen vermoeden dat ze een maand later ziek en uitgeput zou zijn. De zorg nam razendsnel toe. Mama’s jongste zus, ik en mijn zus deden er alles aan om haar te helpen, voor en na het werk. We namen noodgedwongen halve dagen vakantie op. Meermaals kregen we te horen: “Een serviceflat is geen bejaardentehuis.” Toch respecteerden we mama’s wens om zo lang mogelijk in haar flat verzorgd te worden.
Het ging steeds slechter met mama. Na overleg met de huisarts lieten we haar opnemen in het ziekenhuis. Na een paar onderzoeken werd haar medicatie aangepast en werd de revalidatie opgestart. Na drie dagen in het ziekenhuis, kreeg ze te horen dat ze naar huis moest. Zwakker en ellendiger dan voor de opname. Ze kon amper haar hoofd rechthouden. Ik kon me absoluut niet vinden in de beslissing van de geriater.
Na een gesprek met de maatschappelijk assistente van het ziekenhuis, kregen we twee weken de tijd om thuishulp te zoeken. Tot die tijd mocht mama in het ziekenhuis blijven. Nog geen week later wordt mama toch ontslagen. Ik was boos en ontgoocheld. Ondertussen is mama terug in haar serviceflat. Mijn zus en ik zorgen nog steeds voor haar, voor en na het werk. De thuishulp is een goede ondersteuning.
Toch blijft het door mijn hoofd spoken: hoe moeten ouderen, na een leven van hard werken, zich voelen? Is dit ‘zorg op maat’? Is dit het beste dat we onze senioren kunnen aanbieden? Soms lijkt het alsof men aan de kant wordt geschoven vanaf het moment men de maatschappij niets meer ‘oplevert’. Is het dan raar dat sommigen euthanasie vragen? Is dit waardig oud worden?
Hoe denken jullie hierover? Plaats het in een reactie hieronder!
1 reactie
27 april 2018
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Ik begrijp wat je bedoeld . Heb het meegemaakt met mijn pa, die nog thuis woonde . Soms was het vernederend hoe er met ons werd omgegaan .
Veel kleurige folders gezien, maar wat erop vermeld staat kan je niet gedaan krijgen .
Tientallen keer je verhaal moeten doen en geen oplossing vinden .
Of zoals een maatschappelijk assistente in een ziekenhuis : “ je mag “hem” terugbrengen als hij iets breekt .
Oude mensen zien als mens, en niet enkel als oud .
Pa woont nu in een prima WZC .
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.