Ik ben mantelzorger voor mijn broer met een verstandelijke handicap. Wat betekent het om voor hem te zorgen? Wel, je hoeft er niet voor opgeleid te zijn. Met een hele grote dosis inlevingsvermogen en humor kom je al heel ver.
Mijn broer spreekt met zijn ogen, met gebaren en met zijn hele lichaam. Het is niet gemakkelijk om de signalen juist te interpreteren. Maar het kan. Ze leren het je. Eigen verwachtingen en principes moet je loslaten om in hun wereld te stappen. Al van kleins af aan leerde ik hoe die wereld eruit ziet, en probeerde ik op eenzelfde manier naar het leven te kijken. Het is een kleine wereld. Maar mooi is ze wel. Mensen die voor hem zorgen moeten in de eerste plaats veiligheid en geborgenheid bieden. In de plaats krijg je een volledig en diep vertrouwen.
Een psychose houdt hem al enkele jaren in de ban. Wanneer angst de kop opsteekt, vlucht hij weg naar het toilet. Daar – in dat kleine kamertje – is er rust. Daar voelt hij zich veilig. Erover praten lukt niet. Maar ik zie in zijn ogen hoe hij zich voelt en wat hij wil zeggen. Soms ervaart hij te veel prikkels. Een verrimpeld voorhoofd en angst zijn het resultaat. Dan wens ik een tovenaar te zijn die de angst kan wegnemen. Maar toveren kan ik niet, enkel de sensor van het automatische licht in de hal van het woonzorgcentrum kan dat. Voor mij zo normaal, voor hem totaal onverklaarbaar.
Het eerste contact ’s morgens bepaald hoe hij zich de rest van de dag voelt. Iedereen die voor hem zorgt, moet hem dus op dezelfde manier benaderen. Dat ‘zorgen op maat’ vergt heel wat inspanning. Maar het loont de moeite. Toch lukt dat niet elke dag, dat is ook normaal. Soms denk ik: wanneer een baby of kind huilt, krijgt het onmiddellijk aandacht. Je neemt het in je armen en schenkt troost, liefde en aandacht. Dan is alles terug ok. Eigenlijk is mijn broer een kind in het lichaam van een volwassene.
Zorgen voor …, het impliceert dat je jezelf even vergeet en je inleeft in de wereld van de andere. Het is een zware taak, die veel kracht en energie van je vergt. Waarom doe ik het? De liefde en dankbaarheid die je terugkrijgt, zijn onbetaalbaar.
- geschreven door mantelzorger Carine Gilissen
3 reacties
24 november 2017
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Chapeau Carine voor het hetgene je voor je broer doet!! Zo herkenbaar ... zalig om dit te lezen. Ik zorg voor mijn jongste zoon, hij is autistisch met een mentale beperking en non-verbaal en ik ervaar het ook zoals in je verhaal.
Groeten Karin Notenbaert
Knap wat je doet voor je broer! Zo herkenbaar en mooi verwoord. Ik zorg voor mijn dochter van 10. Zij heeft ook een mentale en motorische beperking en kan niet praten. Ons Luna zal ook altijd een kind blijven ook al wordt ze ouder.
Dank aan Karine en Elly voor hun reactie. Lezen dat mijn verhaal herkenbaar is geeft extra steun en kracht. Begrip krijgen en steun doet zoveel deugd. Ik stuur jullie dan ook heel veel kracht zodat je elke dag opnieuw vol moed kan blijven zorgen voor je zoon en dochter. Het vraagt veel energie maar het is het waard!
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.