Een opvallend opiniestuk in Het Belang van Limburg van 13 juni 2015:
Mogen zorgen voor iemand is één van de mooiste én moeilijkste dingen die er zijn. Dat is zo voor kinderen, maar evengoed voor een ziek familielid of voor een hulpbehoevende oudere. Maar als er geen tijd of middelen zijn om dat op een goede manier te doen, dan kan zo'n zorgtaak snel uitgroeien tot een echte nachtmerrie. En daarom moeten we ons vandaag afvragen hoe we in de toekomst onze ouderenzorg willen organiseren.
Om de vergrijzing de baas te kunnen, wordt nu zwaar ingezet op de vermaatschappelijking van de zorg. Een mooi principe, want het gaat uit van het maatschappelijk engagement van de omgeving. Vrienden, familie en buren. Iedereen werkt samen om de hulpbehoevende oudere te ondersteunen en langer thuis te laten wonen. Prachtig toch? Bovendien kan de overheid er een heleboel door besparen, omdat ze pas in laatste instantie moet bijspringen én omdat ze minder dure rusthuizen moet bouwen.
Helaas, zo simpel is het niet. Die redenering houdt veel te weinig rekening met twee dingen. Hulpbehoevende bejaarden die vandaag in een rusthuis zitten, zijn daar meestal niet als kwieke grijsaards. Vaak zijn het mensen die veel en gespecialiseerde hulp nodig hebben. Kan je dat wel afwentelen op de omgeving? Bovendien hebben familieleden vaak zelf nog opgroeiende kinderen en een voltijdse job en moeten we met z'n allen langer werken. Ziet u het mogelijke probleem? Een 60-plusser die voltijds werkt en tegelijk voor een dementerende 80-jarige vader zorgt. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Daarvoor is op z'n minst een betere ondersteuning van de mantelzorg nodig.
De vermaatschappelijking van de zorg vertrekt op dit moment te veel van een besparingsprincipe en een privatiseringsdrang, terwijl het eigenlijk zou moeten uitgaan van het idee van vermenselijking. Vandaag dreigen de afbouw in dienstencheques en een forse snoei in tijdskrediet en loopbaanonderbreking net een bom te leggen onder die meer participatieve samenleving. Want wie gaat het straks allemaal doen? En wie zal dan de kwaliteit van de zorg garanderen?
Waardig ouder worden is een recht. Daar moet zorgvuldig mee omgesprongen worden.
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.