Een 14-jarig meisje dat bijspringt in het huishouden omdat haar mama chronisch ziek is, een puber die helpt met de verzorging van zijn papa die aan kanker lijdt of een tiener die op zijn broertje met een mentale beperking past. Op zondag 16 mei heeft Ziekenzorg CM die vergeten groep van jonge mantelzorgers in de bloemetjes gezet.
Ziekenzorg CM wou zo veel mogelijk jonge mantelzorgers - jongeren die zorgen voor een chronisch zieke of zorgbehoevende in hun directe omgeving - samenbrengen op de dag voor JOnge Helpende Handen, of JOHH-dag op 16 mei in pretpark Walibi. “Om hen te laten weten dat ze fantastisch werk leveren”, zegt Johan Tourné, nationaal secretaris van Ziekenzorg. “Maar ook om hen beter te leren kennen en eventuele noden in kaart te brengen. Het is een gelegenheid om hen met andere jonge mantelzorgers in contact te brengen, maar ook om te achterhalen wat wij als vereniging voor hen kunnen betekenen. En dat is nodig, want jonge mantelzorgers zijn een onzichtbare groep voor wie weinig aandacht is”, zegt Tourné. “Als je mama, papa, broer of zus ernstig ziek is, word je vaak vanzelf mantelzorger. Zonder dat je daar bewust voor kiest. We veronderstellen dat er in totaal zo’n 600.000 mantelzorgers zijn in Vlaanderen, maar hoeveel jonge mantelzorgers er zijn, is giswerk.”
Dieter (17) zorgt voor zijn mama Marleen
Bij Marleen Janssens (45) uit Sint-Lambrechts-Herk (Hasselt) werden acht jaar geleden chronisch vermoeidheidssyndroom (cvs) en fibromyalgie vastgesteld. Werken lukt niet meer en pijn en vermoeidheid bemoeilijken haar leven. Sindsdien is haar zoon Dieter (17) haar mantelzorger.
“Ik help met stofzuigen, afwassen, eten maken, zware dingen tillen… Overal waar ik kan zo’n beetje”, zegt Dieter Vanderstraeten. “Ik heb nooit anders geweten. Als kind hielp ik al met stofzuigen of afdrogen.” Dieter vindt het vanzelfsprekend dat hij voor zijn zieke moeder zorgt. “Ik kan intussen redelijk goed mijn plan trekken. Alleen wassen en strijken doe ik nog niet. Ik denk dat ik in vergelijking met leeftijdsgenoten zelfstandiger ben.”
Dieter zit in het vijfde jaar sociale wetenschappen aan Instituut Mariaburcht in Stevoort. “Ik denk dat ik gemiddeld zo’n uur per dag help in het huishouden. Vaak leer ik ’s avonds wat langer om mijn werk voor school gedaan te krijgen.” Op zaterdag gaat Dieter naar de Chiro, op zondag springt hij graag op zijn koersfiets. “Maar soms laat hij ook hobby’s vallen om mij te helpen”, zegt zijn mama Marleen. “Pas nog heeft hij me geholpen met poetsen in plaats van zijn huiswerk te maken. Daardoor kon hij op zondag niet naar de Chiro omdat hij nog voor school moest werken.”
Toch ziet Dieter de mantelzorg voor zijn moeder zelden als een last. “Soms wordt het allemaal wat veel. Daarom probeer ik er genoeg over te praten met kameraden. Ik loop er niet mee te koop, maar mijn echt goede vrienden weten wel dat ik dit doe. En ze waarderen het, net als mijn ouders.”
Lisa (13) zorgt voor haar zus Karo
Lisa Custers (13) gaat door het vuur voor haar zus Karo (9), die een aangeboren hersenletsel heeft. “Ik kan er niet tegen als ze Karo zielig vinden of medelijden hebben met ons. Want Karo vindt haar beperking niet erg en wij ook niet.”
Op het eerste gezicht merk je niet veel aan haar, maar Karo heeft de mentale leeftijd van een kleuter en haar rechterzijde is verlamd. Tijdens de week volgt ze buitengewoon onderwijs aan Sint-Gerardus in Diepenbeek. Vrijdagavond komt ze naar huis. “Dan draait alles rond haar, want Karo eist heel erg de aandacht op”, zegt mama Ellen. “En voor ons opent dan weer de wereld van Studio 100, waar ze dol op is (lacht).”
Lisa vindt het doodnormaal dat ze er staat voor haar zus. Ze maken samen uitstapjes met de rolstoelfiets - Karo voorop, Lisa trapt. Ze helpt haar met douchen en neemt haar zus mee als ze gaat paardrijden. Zondagavond is zussentijd. “Dan slaapt ze bij mij in bed. Dat is een ritueel van ons twee.”
Het is niet altijd gemakkelijk, want Karo kan humeurig zijn. “Laatst waren we samen in een winkel. De vrouw voor ons aan de kassa had haar mandje laten staan terwijl ze nog even iets was gaan halen. Toen ze terugkwam, begon Karo te roepen: Je mag niet voorkruipen, ga weg! Gelukkig had die vrouw er begrip voor, maar dat is niet altijd het geval.”
Toch zul je Lisa geen slecht woord over haar zus horen zeggen. “Meestal komen we goed overeen. Ik schaam me ook helemaal niet voor mijn zus. Als ik jongeren zie kijken en lachen, daar kan ik echt niet tegen. Dan moet mama me tegenhouden of ik stap ernaartoe.”
Galiene (20) zorgt voor haar mama Greet
“Mama heeft twintig jaar voor mij gezorgd. Ik vind het niet meer dan logisch dat ik nu hetzelfde doe voor haar”, zegt Galiene Thoelen (20) uit Hasselt. Haar mama Greet Dirix (54) is een chronische pijnpatiënt.
Door een neurologische aandoening lijdt Galienes mama aan constante zenuwpijn. Daarnaast raakt ze snel vermoeid. “De impact op haar leven is groot”, zegt Galiene. “Soms slaapt ze de hele dag. Andere dagen gaat het beter, maar dan nog moet ze alles in haar eigen tempo doen. Als ze drie hemden heeft gestreken, moet ze weer even rusten. Zelfs als er een feest is, moeten we altijd zorgen dat er een bed is waar ze kan rusten.”
Galiene studeert verpleegkunde aan de PXL. “Het was mijn kinderdroom om verpleegkundige te worden en nu mama ziek is, komt het goed van pas.” Ze helpt waar ze kan: met wasmanden sjouwen, medicatie klaarzetten, helpen met aankleden of taxi spelen. Zonder morren. “Tijdens de examens is het niet altijd prettig als je naar de winkel moet, maar ik zie het als een goede leerschool voor later. Het eten komt niet vanzelf op tafel, zoals sommige leeftijdsgenoten lijken denken.” Ook voor haar studie verpleegkunde komt haar eigen ervaring als mantelzorger van pas, zegt Galiene. “Als we stage hebben, probeer ik de mantelzorgers altijd te betrekken bij de behandeling omdat ik uit eigen ervaring weet hoe dicht ze bij de patiënt staan.”
Galiene reist graag en wil nog veel van de wereld zien. “Hoewel mama me nooit zal tegenhouden, maak ik me daar soms wel zorgen over: kan ik haar wel achterlaten? Ach, we zien wel. Misschien als papa met pensioen is en meer tijd heeft om haar te helpen.”
Ook Zeger Sierens, 24 jaar, is al mantelzorger. Lees hier zijn verhaal!
Bron: Het Belang van Limburg
1 reactie
25 mei 2016
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Mantelzorger zijn en werken is al zo'n moeilijke combinatie. Dus ik kan me voorstellen dat de combinatie school en mantelzorg ook niet vanzelfsprekend is!
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.