Mantelzorger Carine zorgt voor haar broer met een mentale handicap. Zelf heeft ze het syndroom van Brugada, een aangeboren hartafwijking. De combinatie zorg, werk en gezin is niet altijd gemakkelijk en aan zelfzorg doet ze te weinig. Toch maakt ze graag tijd om haar ervaringen te delen met studenten verpleegkunde tijdens een praatcafé ‘Mantelluisteren’. Een terugblik.
Carine: “De voorbije weken zijn moeilijk. Mijn benen voelen zwaar aan, waardoor stappen of de trap nemen veel inspanning van me vraagt. Soms lijkt het alsof ik de hoogste berg op aarde beklim. Eenmaal aan de top, ben ik helemaal leeg. Ik moet even gaan zitten om weer op adem te komen. De hartslag is te hoog, het ritme onregelmatig. Ook al weet ik wat er scheelt met mijn hart, het neemt de angst niet altijd weg.”
“Belangrijk is om mezelf niet te verliezen in die angst. Niet gaan werken, is niet de oplossing op die momenten. Alleen zijn is piekeren. Wel voel ik dat de combinatie zorg, werk en gezin vaak té zwaar is. Na het werk las ik de broodnodige rust en stilte in. Het verlangen naar die rust levert me echter ook een gevecht op: de nood aan sociaal contact.”
“Toen ik de vraag kreeg mee te werken aan het praatcafé ‘Mantelluisteren’ met studenten verpleegkunde van LiZa kon ik niet weerstaan. Want ik weet wat die momenten voor me betekenen. Heel veel. De aandacht, het luisteren, de warme woorden en de zichtbare emoties van de studenten maken me stil en doen me beseffen dat mantelzorger zijn een zware taak is. Maar het is niet al kommer en kwel. Er zijn ook mooie momenten. Ik ben dankbaar dat ik kan ‘zorgen voor’, al heb ik op sommige momenten ook zelf zorg nodig.”
“De gesprekken doen me ook inzien dat er nog veel onverwerkt verdriet is. Het helpt me de vele gebeurtenissen in mijn leven een plaats te geven. Het meevoelen van anderen geeft me telkens weer steun en kracht. Ik voel bij de studenten verpleegkunde de drang om zich in te zetten voor anderen. Dat doet goed. Ze worden de nieuwe generatie verpleegkundigen. Een tip die ik wil meegeven: werk samen zodat patiënt, mantelzorger en verpleegkundige een goede driespan wordt. Want naast goede zorg voor de patiënt, zou het fijn zijn dat ze ook oog hebben voor de mantelzorger en samen op zoek gaan naar kwalitatieve zorg op maat.”
0 reacties
18 april 2019
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.