Jonge mantelzorgers blijven nog te vaak onder de radar. Twee ervaringsdeskundigen schreven er een boek over. Ze willen scholen sensibiliseren en jonge mantelzorgers de aandacht geven die ze verdienen.
Jonge mantelzorgers zijn kinderen en jongeren tot 25 jaar die thuis een extra handje toesteken, omdat iemand in hun gezin zorg nodig heeft. Dat kan zijn omwille van een ziekte, een beperking, een psychische kwetsbaarheid of een verslaving. Deze kinderen en jongeren zijn vaak opgegroeid in een gezin met een zorgnood. Als vanzelfsprekend nemen ze een deel van de zorg op voor een gezinslid. Ze combineren dit met school, vrije tijd en een sociaal leven.
Net omdat ze de zorg als normaal beschouwen, herkennen ze zich niet altijd in de term ‘jonge mantelzorger’. Ze blijven vaak onder de radar. Nochtans kan zorg dragen op jonge leeftijd een grote impact hebben op het welbevinden en het schoolwerk van deze jongeren.
Kathleen van Walle en Julie Vanderlinden schreven het boek ‘Jonge mantelzorgers op school’. Kathleen is projectmedewerker bij Samana, een organisatie voor mensen met een chronische ziekte en mantelzorgers. Tot haar 23 jaar was ze jonge mantelzorger. Samen met collega’s werkte Kathleen het project ‘Samen naar een mantelzorgvriendelijke school’ uit. Ze wil scholen wakker schudden rond dit thema. Julie Vanderlinden is onderzoeker en docent aan KU Leuven en Hogeschool Odisee. Ook zij was zelf jonge mantelzorger. Julie is actief als vrijwilliger bij Samana en wil jonge mantelzorgers een hart onder de riem steken.
Waarom schreven jullie het boek ‘Jonge mantelzorgers op school’?
Kathleen: “Enkele jaren geleden bezocht ik een conferentie rond jonge mantelzorgers in Zweden. Iemand getuigde daar: ‘Wat als mijn vriendin, toen ik twaalf was, het had begrepen? Wat als ze wist hoe ze me er vragen over kon stellen? Of hoe ze moest omgaan met de situatie? Wat als jonge mantelzorgers vandaag niet bang hoeven te zijn hoe anderen zouden reageren omdat ze wisten dat zij het begrijpen.’ We voelden dat het hoog tijd was om deze doelgroep zichtbaar te maken en te ondersteunen.”
Julie: “Het hoofddoel van ons boek is om zoveel mogelijk mensen te sensibiliseren rond het thema van de jonge mantelzorger. We willen professionals in scholen, maar ook in andere contexten zoals ziekenhuizen en jeugdverenigingen inzichten bieden in hoe ze jonge mantelzorgers kunnen ondersteunen.”
Jullie waren allebei zelf jonge mantelzorger?
Julie: “Ja. Ik zorgde voor mijn ouders, Kathleen voor haar mama. Het thema ligt me erg nauw aan het hart. Enkele jaren geleden diende ik een doctoraatsvoorstel in over jonge mantelzorgers, maar daar waren toen geen middelen voor. Aan het project van Samana kon ik gelukkig wel meewerken. Ik ben blij dat ik kan bijdragen aan een positieve beweging rond jonge mantelzorgers.”
Waarom focust jullie project op scholen?
Kathleen: “Jonge mantelzorgers moeten hun schoolwerk en sociaal leven combineren met extra zorg thuis. Daarom willen we die jongeren ondersteunen in hun directe dagelijkse omgeving, zonder hen extra te belasten. Door in de scholen aan de slag te gaan, kunnen we inspelen op hun concrete en specifieke noden.”
“We willen scholen mantelzorgvriendelijk maken. Zo kunnen jonge mantelzorgers meer herkend en ondersteund worden op school. We geven de scholen een actieve rol door input te vragen van de jonge mantelzorgers, medeleerlingen, leerkrachten, directies en centra voor leerlingenbegeleiding. We zetten geen spotlights op de jonge mantelzorgers zelf, zij worden liever niet rechtstreeks geviseerd. Of zoals een jonge mantelzorger het verwoordde in Zweden: ‘Wij zijn geen speciale jongeren. Wij zijn jongeren in een speciale omgeving.’”
Hoe worden scholen mantelzorgvriendelijk?
Kathleen: “In het begin van het tweede semester organiseren we een actiedag. Samen met leerlingen, leerkrachten, CLB-medewerkers en zorgcoaches van de school buigen we ons over de vraag: ‘Hoe kunnen wij een school zijn waar jonge mantelzorgers zich ondersteund en begrepen voelen?’ Via een brainstorm komen we tot concrete actieplannen. Tijdens het tweede en derde trimester worden deze plannen uitgevoerd. Op het einde van het schooljaar is er een toonmoment.”
Hoe vermijdt een school dat de aandacht voor jonge mantelzorgers verdwijnt in de waan van de dag?
Kathleen: “De mantelzorgvriendelijke scholen worden verenigd in het ‘Scholennetwerk voor Jonge Mantelzorgers’. Hier kunnen scholen elkaar inspireren en van elkaar leren. Samana biedt de ondersteuning. Zo brengen we de scholen van het netwerk jaarlijks bij elkaar voor een uitwisseling van acties. We zorgen ook voor vorming en organiseren workshops met praktische tools om bijvoorbeeld een klasgesprek rond het thema te voeren. Zo maken we de resultaten van het project duurzaam.”
Ben je zelf jonge mantelzorger en wil je graag je verhaal delen? Neem dan contact op via info@samana.be.
Bron: sociaal.net
0 reacties
13 september 2019
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.