"Die zorg, dat doe je gewoon" vertelt Mieke Verheyen (66). "Hulp toelaten is moeilijk" vult Georgette Ramboer (78) aan. Twee mantelzorgers, twee verhalen over zoeken en doorzetten, twee pleidooien voor samenwerken. "Mantelzorgers, patiënten en hulpverleners hebben elkaar nodig."
Vrijdagnamiddag. Vijf mantelzorgers babbelen bij voor de repetitie. Ze hebben elke hun verhaal waarin de zorg voor een partner, familielid of vriend centraal staat. Hun ervaringen komen samen in een toneelstuk voor hulpverleners: 'samenwerken in de zorg: de hel of de hemel?'. Dat maakt deel uit van een project waarin Samana, vzw Anker, ZorgAndersTV, het Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen en de provincie West-Vlaanderen de dialoog tussen patiënt, mantelzorgers en hulpverlener in de kijker zetten. Want zo kan zorg beter worden. Mantelzorgers willen een volwaardige partner zijn, dat vergt begrip van hulpverleners.
Ervaringen delen helpt. Mieke en Georgette moesten niet lang nadenken om mee te werken aan het stuk. "Ik was zeven jaar matnelzorger voor mijn man", vertelt Georgette. "Hij is tweeënhalf jaar geleden overleden. Hij had Alzheimer. In het begin besef je niet wat er gebeurt. Je wil niet. Maar je merkt het aan kleine dingen. Hij raakt sleutels kwijt, werd boos, was jaloers, wantrouwig. Zijn persoonlijkheid veranderde. later werd het duidelijk. Toen ik op bezoek wilde bij mijn moeder werd hij erg kwaad. Nadien kwam de diagnose. Toch durfde de neuroloog nooit duidelijk zeggen dat het Alzheimer was."
Hulp toelaten
Georgette wilde niet dat de ziekte een belemmering zou zijn. En ze wilde zelf voor haar man zorgen. "We zijn weg blijven gaan, ik nam hem altijd mee. En ik zorgde dat hij boven geraakte om te slapen. Tot het niet meer ging, hij durfde de tram niet meer af. En er kwam een bed beneden. Toen hij na een val in het ziekenhuis belandde met een gebroken heup, schakelde ik een thuisverpleegkundige in. Hij ging snel achteruit. Hij was er fysiek wel nog, maar hij lag daar maar wat. Ik verloor hem elke dag wat meer. Nu zou ik vroeger hulp inschakelen. Je wil baas blijven over je situatie en hulp toelaten is moeilijk."
Een herkenbaar verhaal voor Mieke. "Vandaag gaat het beter met mijn man", vertelt ze. "Maar twintig jaar geleden, hij was 50, begon het ook bij hem met kleine dingen. Hij werd vergeetachtig, reageerde bot. Je wil het eerst niet zien. Mijn man heeft een aderaandoening. Zijn organen en hersenen raken moeilijk doorbloed en sterven af. Hij kreeg stents om zijn aders open te houden. Na een coma van zes weken wist hij niets meer", vertelt Mieke. "Hij kon niet meer praten en stappen, zich niet meer aankleden. Er volgde een lange herstelperiode. Na de revalidatie wilde ik voor hem blijven zorgen. Ik deed avondwerk zodat ik overdag bij hem kon zijn. Het was zwaar. Buren, vrienden en familie sprongen bij en namen me af en toe mee om te ontspannen. Ik heb hem jaren gemist. De man die ik kende was weg. Nu verbetert hij geleidelijk en ben ik gelukkig."
Meeleven
Voor Mieke is een goed contact met de hulpverleners essentieel. "Tijdens de onderzoeken bleef de dokter aandringen bij mijn man om uit te leggen wat er aan de hand was. Dat lukte hem niet. Toch mocht ik niet bijspringen. Dat was frustrerend. Begrip en respect zijn essentieel. En ook een luisterend oor doet veel. Je hebt een thuisverpleegkundige nodig die je vraagt hoe het gaat, die luistert naar je ervaringen en ermee aan de slag gaat. Of iemand die opmerkt dat je het moeilijk hebt en je de mogelijkheden toont om de zorg haalbaar te houden. Want uitkeringen uitpluizen of hulp zoeken, daar stond mijn hoofd niet naar."
Georgette: "Meeleven, vragen stellen en communiceren zijn inderdaad belangrijk. Bij de opname na de val van mijn man werden we behandeld als een nummer. Ik kreeg geen info, wist niet wat er aan de hand was. Ik kreeg de kans ook niet om mijn verhaal eens te vertellen. Tijdens zijn ziekte heb ik zelf veel moeten uitpluizen over hulp en tegemoetkomingen." Mieke: "Dokters zijn met het medische bezig. Toch mogen ze het menselijke niet vergeten. Het toneelstuk is een startpunt om ervaringen van patiënten, mantelzorgers en hulpverleners te delen en eruit te leren. We zijn partners in de zorg."
Bekijk het toneelstuk via deze link: https://vimeo.com/194039544/4b8d2c2f76!
0 reacties
24 januari 2017
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.