Mijn moeder heeft een hartaanval gehad op 86 jaar en kon daardoor niet meer alleen leven. 20 jaar geleden heeft zij ook een zona gehad die niet uitgebroken is maar ingeslagen in het ruggemerg. Ze was toen volledig verlamd. Haar wilskracht heeft haar erbovenop gehaald maar nu is ze 92 jaar en haar benen zijn ook zwak. Ze heeft helemaal mee
Ik dank iedereen voor de steun en het warm hartje dat ik jullie allemaal ook toestuur.
Intussen is mijn mama gestorven op 24 maart 2018. Ze is 94 geworden.
Mijn man is een Italiaan en zijn moeder (mijn schoonmoeder dus) is nu 99 jaar oud (!).
Mijn echtgenoot is daarom 8 maanden per jaar in Italië om ook voor haar te zorgen.
Ik was hier met mijn moeder en hij ginder met zijn moeder. Gelukkig bestaat er "Skype" via de computer en hebben wij dagelijks een gesprekje en zien wij elkaar iedere dag, ook al is het op afstand. Onze liefde blijft even groot voor elkander want bestaat reeds 21 jaar.
Sinds 2 jaar hebben mijn echtgenoot en ikzelf ook de voogdij van ons petekind op ons genomen alhoewel wij niet meer zo jong zijn. Hij is nu 14,5 j. en heeft een droevige achtergrond. Moeder overleden toen hij 10 was en door vader verstoten. Stiefmoeder wil hem niet. Hij zat op internaat zonder contact. Droevig. Nu zorgen wij voor hem en woont hij bij ons officieel. Ik denk dat dit ook een vorm van mantelzorg is en ik heb mijn vleugels rond hem gezet zodanig dat niemand hem nog kwaad kan aandoen. Hopelijk slaag ik erin om van dat kind een goed mens te maken met de hulp van God. Liefs
Intussen heeft mijn mama een ingezakte wervel in de rug. Ze kon niet meer alleen blijven.
Het was héél pijnlijk. Ik heb haar dus moetn laten opnemen in het rusthuis, maar ik zorg nog wel voor alles wat ze wilt hebben.
Intussen heb ik ook nog de voogdij van mijn petekind op mij genomen (13j.)
Het leven blijft dus druk ...
Ik zeg altijd : waar een wil is is een weg, en waar een Renée is ook :-)
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.