Ik woon met mijn gezin (3 kinderen 9, 13 en 15) naast mijn moeder die een niet-aangeboren hersenletsel heeft en voor wie ik mantelzorger ben. Beetje dezelfde kenmerken als dementie, maar het is geen Alzheimer. Haar gedrag ervaren we als een grote belasting. Negatief zijn, dwars, kritiek op alles wat je zegt of doet, koppigheid, zich bemoeien, dwanggedachten, klagen dat ze uren alleen zit, claimend, …
Ze wil niet naar een rusthuis en wil ook geen thuiszorg of thuisverpleging. Ik zelf werk meestal maar 1/5, omdat ik dit anders niet meer aankan. Ik zie er meer en meer tegen op, omwille van haar zeer moeilijke gedrag. Voel mij betutteld als een kind. Mijn gezin lijdt hier ook onder. We gingen tot nu toe ieder jaar naar zee en namen ze mee, maar de kinderen willen nu ook wel eens naar het buitenland. Dit jaar gaan wij voor het eerst zonder haar op vakantie (1 week, binnenland), en komt mijn broer voor haar ‘zorgen’, maar hij is hiertoe zelf eigenlijk niet in staat.
Ik wil wel mantelzorger zijn, ik heb de tijd, maar zo’n moeilijk en dwars gedrag ontneemt mij meer en meer de zin en de energie om dit te blijven doen. Ik word er vaak knettergek van omdat er geen ‘normale’ communicatie en interactie is tgv het hersenletsel/dementie. Ik wil ook een oplossing vinden voor de vakanties zodat wij op vakantie kunnen gaan. Geen kortverblijf, door haar hersenletsel en groot valrisico is in de vertrouwde thuisomgeving blijven het beste.
Alleen ingelogde gebruikers kunnen een reactie toevoegen. Je kan hier inloggen of hier registreren als je nog geen account hebt.