Nu in deze corona tijd durf ik geen externe hulp in te schakelen. Mama is 90 en hoog risico buiten lichte dementie, lijdt ze aan hartfalen en heeft een chronische ziekte. Ik heb al jaren een angststoornis en hulp vragen was altijd zeer moeilijk voor mij. Nu met corona helemaal. Maar ik ben op.... En toch kan ik het niet... Ik zet door. Een eigen leven hebben mijn partner en ik al 12 jaar niet meer. Stap per stap zou ik wat hulp willen terug vragen zodat de hulp maximaal één halfuurtje binnenkomt zonder te dicht kontakt. Bv iets geven om te drinken of eten en een oogje werpen. Maar het is zo moeilijk om zo iemand te vinden. Ik kan pas eens een dagje weg als dit 3 x per die dag gebeurt. Zo moeilijke ook voor mijn partner, hij zegt wij zijn gevangenen. En ja dat is zo... Ik zie mijn moeder heel graag maar ik zie mezelf blijkbaar niet graag want zorg voor mezelf en voor mijn partner is er niet meer. Waar zou ik eventueel terecht kunnen voor dit soort hulp. De corona is niet weg en die knop omdraaien is intens moeilijk.
Alleen ingelogde gebruikers kunnen een reactie toevoegen. Je kan hier inloggen of hier registreren als je nog geen account hebt.
