Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

Ja, hoor, bekend verhaal! Bijvoorbeeld (één van de vele die ik zou kunnen vertellen!): toen mijn moeder in het ziekenhuis lag, en ik geen dag van haar zijde week, kwam een zus een keer op bezoek en het eerste wat ze tegen me zei/snauwde was: ‘ben jij haar waakhond, of zo?’. Analyse van dergelijke opmerking leert je veel over de persoon die ze maakt. Ik probeer het te negeren en doe wat ik doe op de eerste plaats voor mijn moeder, maar ook voor mezelf. Later zal ik tevreden kunnen terug kijken dat ik zo goed voor haar gezorgd heb. Dat is natuurlijk wat de zussen frustreert: zelf willen/kunnen ze het niet opbrengen en dan uit jaloezie maar snauwen en treiteren... Mijn advies: zorg zo goed mogelijk voor je va als je kunt, en laat zijn noden centraal staan, niet het ego en de jaloezie van je familie!

Niet gemakkelijk, zo'n situatie. Is er al eens geprobeerd om rond de tafel te zitten en taakafspraken te maken ? Misschien kan het al helpen om hier eens een open gesprek over te hebben?
Daarnaast moet je in de eerste plaats ook goed voor jezelf blijven zorgen, zodat je er zelf niet onderdoor gaat. En je zeker niet schuldig voelen !