Awel beste Ellen, nu je er toch om vraagt, zal ik je eens vertellen hoe (triestig) de mantelzorg in onze familie financieel geregeld is, dan kan ik mijn hart nog eens luchten!
Het is helaas een negatief ervaringsverhaal dus.
Ik ben een alleenstaande moeder, en sinds 2009 fulltime en alleen mantelzorger van mijn inwonende, demente moeder die vandaag 92 geworden is. Hoera ma!
Go girl, op naar de 100 :-)!
Na het overlijden van mijn vader in 2015 moest er wegens handelingsonbekwaamheid van mijn moeder voor haar een voorlopige bewindvoerder worden aangesteld. Bewindvoering, in mijn ervaring een noodzakelijk kwaad.
We zijn met zes kinderen, en een van mijn broers wilde wel voorlopig bewindvoerder zijn, dus ik dacht: beter dat dan een advocaat. Ik heb het namelijk niet zo voor advocaten.
Mijn broer heeft met mij persoonlijk nooit overleg gepleegd over hoeveel de kosten van het inwonen van mijn moeder bedragen. Hij heeft mij wel gemeld dat twee van mijn zussen vonden dat 250,00 euro per maand voldoende leefgeld was...met hen had hij dus blijkbaar wel overlegd. (Uh?)
Hij (doet alsof hij) denkt dat de 300,00 euro die hij mij nu maandelijks stort voor kost en inwoon een ruime vergoeding is. Hij heeft dat zelfs letterlijk gezegd. Dat ik blij mocht zijn. Een dagvergoeding van 10,00 euro dus. Voor het derde jaar op rij nu. Indexering, uh?
Ik heb hem proberen duidelijk te maken dat dit echt niet voldoende is. De extra stookkosten (hout en stookolie) tbv mijn moeder alleen al bedragen ongeveer 5,00 a 6,00 euro per dag. Ik kan haar toch niet wassen in de kou. En gezien de incontinentie moet ik haar vaak wassen. Overdag zit ze de hele dag stil in de woonkamer, dus er moet pittig gestookt worden, anders heeft ze kou. Minstens de helft van het budget gaat dus daaraan op.
Wat betekent dat concreet?
Dat betekent dat als we 's avonds frietjes gaan uithalen, iets wat mijn moeder nog zeer graag eet, en wat voor haar ongeveer 5,00 euro kost voor frietjes en vlees, het dagbudget van 10,00 euro al overschreden is, en ik dus uit eigen zak de andere twee maaltijden van die dag moet betalen. Hetzelfde geldt ook nog voor drankjes/snacks/fruit, water en stroomverbruik, benzine om haar boodschappen (incontinentiemateriaal, dieetproducten, huisarts en apotheek, mutualiteit, enz.) te halen, koffie en koekje voor haar visite, enz. enz.
Verder krijg ik een bedrag van 150 euro per maand voor haar manicure/pedicure/coiffure inclusief produkten haarkleuring enz. e.d. en het doen van de was en de strijk.
Omdat mijn moeder incontinent is, heb ik dagelijks het beddengoed, hemdje en pyjama in de was. Dat is dan al de eerste trommel was van de dag. Twee wassen op een dag is dus meer regel dan uitzondering... M.a.w daar gaat dan het budget van 150,00 euro!
De ouderlijke woning wordt verhuurd, dus mijn moeder heeft voldoende inkomsten. Meer dan de helft daarvan, ik vermoed zelfs tweederde, wordt nu gespaard. Ondertussen moet ik dan voor mijn moeder op alles beknibbelen? Is dat niet wraakroepend?
Ik heb geen inkomsten uit arbeid en ik heb geen recht op een leefloon (want ik heb een ruime eigen afbetaalde woning). Ik bouw dus ook geen pensioenrechten meer op. Ik heb geen belastingvoordeel voor het inwonen, omdat ik geen wettelijke inkomsten heb.
De bewindvoerder weigert mij trouwens ook de zorgvergoeding door te storten, die dient voor kosten, en niet voor mij, zegt hij. Ter informatie: ik doe alles zelf: de hele verzorging, de poets, de coiffure, de was,... Er hoeft dus geen zorg aangekocht te worden, en toch krijg ik de zorgpremie niet.
Dag en nacht zorg ik voor haar. Zeven op zeven. Maar daar mag dus niets tegenover staan. Het loonverlies, het niet opbouwen van pensioen, het fulltime zorgen, het moet allemaal gratis, want zo mailde hij mij: "het is niet de bedoeling dat men verdient op het onderhouden van zijn ouder".
Gelukkig heb ik nog wat reservegeld en hebben mijn kinderen een goede job en betalen zij mee aan het onderhoud van mijn moeder. Dit is echt de wereld op zijn kop!
Ik heb mijn situatie uitgelegd aan de CM, aan een erevrederechter, ik ben voor advies doorverwezen naar het Sociaal Huis en ben daar geweest, ik heb gemaild met het kabinet van minister Vandeurzen en ik heb tevergeefs boze mails gestuurd naar het vredegerecht.
Iedereen in mijn omgeving vindt mijn situatie absurd, maar ik sta met mijn rug tegen de muur. Het enige wat ik kan doen is een juridische procedure starten tegen de bewindvoerder. Maar die zegt dat juist de vrederechter hem ten strengste verboden heeft mij te vergoeden voor de zorg, dus tel maar uit je slaagkans bij een gerechtelijke procedure met een vrederechter die zo denkt. Wereldvreemd?
Een procedure kost mij alleen maar geld en energie, en dat heb ik nu net nodig om te besteden aan mijn moeder, niet aan een advocaat/rechter.
Er is gelukkig een lichtpuntje: mijn moeder stelt het goed. Dat is voor mij het allerbelangrijkste. En ook dat de kinderen mij met alles helpen. En ook nog dat ik van zoveel mensen steun krijg :-).
Maar de rest? Dat is zo onrechtvaardig en echt wraakroepend.
Absurd gewoon.
